Epifaniusz, biskup Cypru (403)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Epifaniusz, biskup Cypru (403)

EPIFANIUSZ, biskup cypryjski (Swiatitiel Jepifanij, jepiskop Kiprskij), 12/25 maja.

 Urodził się około 315 r. w Palestynie. Pochodził ze zhellenizowanej rodziny żydowskiej.

Po śmierci rodziców poznał pewnego pustelnika o imieniu Łucjan i spotkanie to diametralnie go zmieniło. Epifaniusz przyjął chrzest. Rozdał cały majątek, pozostawiając sobie tylko kilka monet na zakup ksiąg cerkiewnych i zaczął prowadzić życie mnisze. Aby lepiej poznać trudy pustelników, udał się do Egiptu, gdzie przez prawie trzydzieści lat pod okiem starca Hilariona doskonalił się w poście i modlitwie.

W 367 r. Epifaniusza wybrano biskupem Salaminy, głównej diecezji na Cyprze. Był hierarchą mądrym i gorliwym, a zarazem otwartym (w polemikach często nie potrafił posługiwać się taktem i dyskrecją) i obdarzonym pokorą prostego pustelnika. Bóg posłał mu też dar proroctwa i uzdrawiania.

W 403 r., mając prawie osiemdziesiąt lat, Epifaniusz wybrał się w podróż do Konstantynopola, aby udzielić wsparcia biskupowi aleksandryjskiemu Teofilowi w potyczce ze patrz św. Janem Złotoustym. Wkrótce zdał sobie sprawę, że w rozgrywce tej znalazł się po niewłaściwej stronie i rozczarowany wsiadł na okręt płynący na Cypr. Zmarł podczas podróży. Został pochowany na Cyprze. Pozostawił po sobie szereg dzieł, a wśród nich "Panarion" - pracę, w której dokonał krytyki wszelkich herezji od czasów najdawniejszych, jak też dzieło w rodzaju encyklopedii biblijnej. Znany jest przede wszystkim w basenie Morza Śródziemnego.

Na ikonach święty przedstawiany jest w bizantyjskim stroju biskupim w duże krzyże. Jest siwobrodym starcem trzymającym w rękach Ewangelię.

oprac. Jarosław Charkiewicz