Zostań przyjacielem cerkiew.pl
EUTYMIA, wielka męczennica (Wielikomuczenica Jewfimija wsiechwalnaja), 11/24 lipca i 16/29 września (rocznica śmierci).
Była córką senatora Filotrona i Teodory. Mieszkała w mieście Chalcedon w Bitynii. Na początku IV w., gdy cesarz Dioklecjan zarządził prześladowania chrześcijan, miejscowy konsul Pryskus wyznaczył dzień oddawania przez wszystkich mieszkańców czci pogańskiemu bóstwu Aresowi. Do miasta napływały niezliczone tłumy. Jedynie chrześcijanie wzgardzili tą uroczystością i zgromadziwszy się w jednym z domów zaczęli odprawiać nabożeństwo. Wśród nich znajdowała się Eutymia. Powiadomiony o tym konsul rozkazał otoczyć budynek. Wszystkich schwytano i postawiono przed sądem.
Podobnie jak inni chrześcijanie, Eutymia była gotowa, aby znieść wszystkie męki w imię Chrystusa. Wyróżniająca się urodą i młodością, cały czas gorąco modliła się do Boga o wsparcie. Poddano ją bardzo wymyślnym torturom, m.in. obracając na kole z ostrymi nożami, wrzucając do rozpalonego pieca, wtrącając do dołu z wodą, w której pływały jadowite gady. W końcu konsul skazał ją na pożarcie przez dzikie zwierzęta. Te jednak zamiast rozszarpać świętą lizały jej rany. Męczennica była jednak na tyle wycieńczona, że zmarła. Miało to miejsce około 304 r.
Z biegiem czasu nad grobem Eutymii wzniesiono świątynię ku jej czci. Tu właśnie w 451 r. odbył się IV Sobór Powszechny. Po 617 r., po zdobyciu Chalcedonu przez Persów, jej relikwie przeniesiono do Konstantynopola.
Św. Eutymia jest orędowniczką osób o słabej wierze. Wierni modlą się do niej, aby pomogła umocnić w wierze siebie i innych. Jej kult w Cerkwi jest powszechny.
W ikonografii święta zwykle przedstawiana jest w zielonych szatach, przykrytych czerwonym płaszczem. W prawej ręce trzyma krzyż, w lewej zwój z pierwszymi słowami Symbolu Wiary: "Wierzę w jednego Boga".
Imię Eutymia (lub Eufemia) pochodzi od greckiego słowa euphemos - "dobrze, pomyślnie wróżący; dobrze brzmiący; przychylny".
opr. Jarosław Charkiewicz