Zostań przyjacielem cerkiew.pl
HIOB CIERPIĘTNIK, sprawiedliwy (Prawiednyj Iow Mnogostradalnyj), 6/19 maja.
Żył 2000-1500 lat przed Chrystusem. Był prawnukiem Ezawa, wnuka proroka Abrahama (Rdz 36,33 i Hi 42,17nn - wersja słowiańska). Wraz ze swą liczną rodziną zamieszkiwał w północnej Arabii. Będąc najzamożniejszym spośród wszystkich ludzi, miał wielu niewolników i niezliczone stada. Przy swym bogactwie był człowiekiem bardzo bogobojnym. Widząc ziemskie szczęście jakie otacza Hioba, szatan postanowił go doświadczyć i poddać próbie.
Pewnego razu, gdy Hiob miał już siedemdziesiąt dziewięć lat, utracił całe swe bogactwo, wszystkie dzieci, a sam zachorował na trąd. Doświadczył głodu, chłodu, zdrady żony, pogardy przyjaciół, ataków ze strony niewolników. Wszystkie te nieszczęścia spadły na niego w jednej chwili.
Św. Jan Złotousty powiada nawet, że nie ma na ziemi takiego nieszczęścia, którego by Hiob nie doświadczył. Mimo to, całkowicie zdając się na wolę Bożą, bez słowa sprzeciwu znosił swe niedole. Nie mogąc pojąć prawdziwej przyczyny swych bied, niezłomnie wierzył w Prawdę Bożą. Jego bezgraniczne oddanie i pokora wobec woli Bożej, stały się przyczyną całkowitej zmiany sytuacji. Ponownie został bardzo bogaty i ostatnie lata życia spędził w dobrym zdrowiu na łonie kochającej rodziny.
Św. Hiob Cierpiętnik jest domniemanym autorem biblijnej "Księgi Hioba", a zgodnie z nauką Cerkwi prawzorem Chrystusa cierpiącego za grzechy rodzaju ludzkiego. Jest też orędownikiem osób chorych i cierpiących.
Święty występuje na ikonach w dwóch typach. Zawsze przedstawiany jest jako brodaty, sędziwy mężczyzna, często z długimi włosami. W najwcześniejszych świadectwach ikonograficznych widzimy go w scenie "Hioba na stercie gnoju, w otoczeniu przyjaciół", gdzie jest skąpo odziany. Późniejsze wyobrażenia ukazują go w królewskich szatach z pozłacaną czapką na głowie i zwojem w dłoni.
Imię Hiob pochodzi z hebrajskiego i oznacza "prześladowany".
opr. Jarosław Charkiewicz