Zostań przyjacielem cerkiew.pl
MELECJUSZ I, patriarcha Antiochii (Swiatitiel Mieletij, patriarch Antiochijskij), 12/25 lutego, zm. 381
Urodził się w mieście Melitene w Armenii. W 357 lub 358 r. został wybrany biskupem Sebesty. Głosowali za nim również arianie, których plaga rozlała się wówczas po cesarstwie, bowiem Melecjusz nie był zdecydowany, po której stronie się opowiedzieć.
W 360 r. powołano go na stolicę metropolitalną w Antiochii Syryjskiej. Jego wybór zatwierdził sam sprzyjający arianom cesarz Konstancjusz II. Patriarcha szybko spostrzegł, iż arianie są w błędzie i zaczął stanowczo występować przeciwko nim. Heretycy wymusili na cesarzu Walensie usunięcie go z katedry i wygnanie. Jakiś czas spędził jako pustelnik w odosobnieniu. Oficjalnie uznano go za odstępcę od prawdziwej wiary, przez co bardzo cierpiał moralnie jak i fizycznie.
Bóg sprawił, że cała sprawa wyjaśniła się i za Melecjuszem opowiedzieli się św. Bazyli Wielki oraz wielu innych. W 378 r. cesarz Grancjan odwołał go z wygnania. Święty triumfalnie wjechał do swojej stolicy i rozpoczął walkę z arianami.
W 379 r. przygotował przeciwko heretykom wyznanie wiary, które zatwierdził zwołany przez niego synod. W 381 r. współorganizował i przewodniczył II Soborowi Powszechnemu w Konstantynopolu. Zmarł podczas jego obrad. Jego relikwie przeniesiono do Antiochii 12 lutego. Tego też dnia Kościół czci pamięć patriarchy. Kult świętego ma charakter powszechny.
W ikonografii święty przedstawiany jest jako stary mężczyzna z dosyć długą, siwą brodą, wyraźnie rozdzielającą się na dwa kosmyki. Ubrany jest w liturgiczne, biskupie szaty, ozdobione w duże krzyże. Zazwyczaj prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię.
Melecjusz to imię pochodzenia greckiego, mélō — "troszczyć się".
oprac. Jarosław Charkiewicz