Naum z Ochrydy (IX-X)

NAHUM Z OCHRYDY, mnich, równy apostołom (Rawnoapostolnyj Naum Ochridskij), 27 lipca/9 sierpnia.

Obok św. Klemensa należał do najwybitniejszych uczniów św. Cyryla i św. Metodego. Po śmierci Metodego ludność germańska wypędziła go. Wraz ze św. Klemensem oraz trzema innymi misjonarzami: św. Gorazdem, św. Sawą i św. Angelarem, udał się wówczas do Bułgarii. Zamieszkał na dworze patrz św. króla Borysa I, gdzie w nowej stolicy, Presławiu, w monasterze św. Paneteleona, wspólnie z innymi organizował szkołę piśmienniczą.

Następnie przeniósł się na zachodnie rubieże państwa, na miejsce św. Klemensa do Dewolu i w 901 r. nad Jeziorem Ochrydzkim założył monaster. Tam w 910 r. sam znalazł wieczny odpoczynek.

Św. Nahum jest uważany za założyciela tzw. presławskiej szkoły piśmiennictwa słowiańskiego, posługującej się głównie cyrylicą. W okresie późniejszym przeniósł się do tzw. szkoły ochrydzkiej św. Klemensa. Był twórcą pieśni liturgicznych i hymnów, chociaż uważa się go bardziej za organizatora piśmiennictwa niż pisarza.

W ikonografii święty przedstawiany jest jako starszy mężczyzna w mniszych szatach, najczęściej z krótką, spiczastą, siwą brodą i charakterystycznie ułożonymi włosami z przedziałkiem po środku. Prawą dłoń ma złożoną w modlitewnym geście, w lewej trzyma zwinięty zwój.

Imię Nahum pochodzi z hebrajskiego i oznacza "ten, który przynosi ukojenie".

opr. Jarosław Charkiewicz