Nil Sorski (1506)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Nil Sorski (1506)

NILUS (NIL) SORSKI, mnich (Prepodobnyj Nił Sorskij), 7/20 maja.

Urodził się około 1433 r. Pochodził ze znanego rodu Majkowych. Będąc urzędnikiem państwowym Mikołaj (świeckie imię Nilusa) zdecydował poświęcić się Chrystusowi. Złożył śluby zakonne w Monasterze Kiryło-Biełozierskim i wyjechał na Bliski Wschód, by tam uczyć się monastycznego życia. Po pobycie m.in. na Świętej Górze Atos i w Konstantynopolu powrócił do rodzimego monasteru. W odległości około dwudziestu kilometrów od niego, nad rzeką Sorą, założył pustelnię. Wprowadził w niej obowiązującą na Świętej Górze, opartą na modlitwie Jezusowej, regułę życia zakonnego.

W założonej przez św. Nilusa pustelni nieliczni bracia mieszkali w rozrzuconych po lesie osobnych celach położonych niedaleko cerkwi. Zbierali się razem tylko raz w tygodniu na trwające całą noc całonocne czuwanie i Świętą Liturgię. Potem każdy z mnichów szedł do siebie i samotnie doskonalił się w ascezie.

Jeszcze za życia, za swą świętość Nilus otoczony był powszechnym szacunkiem. Uczestniczył m.in. w soborach 1490 r. i 1503 r., podczas których opowiadał się za miłosierdziem w stosunku do heretyków oraz nieposiadaniem przez monastery ziemi.

U schyłku życia święty polecił uczniom, by po śmierci nie grzebali jego ciała lecz pozostawili je na zjedzenie przez zwierzęta i ptaki. Jeśli nie byliby w stanie tego uczynić, nalegał by chociaż wykopali dół na miejscu gdzie żył i w nim pochowali go bez żadnych ceremonii. Zmarł 7 maja 1508 r. mając siedemdziesiąt pięć lat. Pozostawił po sobie księgę zawierającą utwory wyrażające największą głębię ascetyzmu. W 1903 r. został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną, gdzie toczony jest niemałym kultem.

Św. Nilus uważany jest za orędownika wiernych modlących się przed najazdem wroga.

W ikonografii święty przedstawiany jest w szatach mnicha wielkiej schimy z nakryciem głowy. Ma niedługą, zaokrągloną, siwą brodę, a prawą doń modlitewnie złożoną na piersi. W lewej trzyma rozwinięty zwój, na którym znajduje się fragment jego nauki skierowanej do braci.

Imię Nilus (Nil) pochodzi od greckiego wyrazuneilos- "rzeka".

opr. Jarosław Charkiewicz