Piotr z Atosu (734)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Piotr z Atosu (734)

PIOTR Z ATOSU, mnich (Prepodobnyj Pietr Afonskij), 12/25 czerwca, zm. 734.

Był Grekiem pochodzącym z Konstantynopola. Sprawował funkcję wojewody w wojsku. Pewnego razu wysłano go na wojnę do Syrii. Jego wojsko zostało rozbite, a on sam trafił do niewoli. Tam zaczął zastanawiać się nad powodami swego nieszczęścia. Modląc się o uwolnienie złożył obietnicę, że jeśli to nastąpi, to u grobu apostoła Piotra w Rzymie złoży śluby zakonne. Tak też się stało po dziewięciu latach, gdy zwolniono go w ramach wymiany jeńców. Udał się wówczas bezpośrednio do Rzymu i spełnił swoją obietnicę.

W 681 r. Piotr skierował swe kroki do Grecji. W drodze miał sen, w którym objawione mu zostało, iż wolą Matki Bożej jest, aby Jej imię w sposób szczególny było wychwalane na Górze Atos. Sprzyjający wiatr skierował statek dokładnie w to miejsce. Święty zamieszkał na samym szczycie góry i zaczął prowadzić głęboko ascetyczne życie. Spędził tam w samotności pięćdziesiąt trzy lata. Nie posiadając żadnych ciepłych ubrań, okrywał swe ciało jedynie długimi włosami i sięgającą do samej ziemi brodą. Doskonalił się w wielu cnotach: gorliwości w wierze, miłości do wszystkiego, cierpliwości, pokorze, umartwianiu ciała, czystości duchowej i cielesnej.

Pewnego razu cela św. Piotra została odnaleziona przez myśliwego, który zapędził się w pogoni za zdobyczą. Po rozmowie ze starcem mężczyzna zapragnął pozostać z nim na zawsze, lecz Piotr polecił mu udać się do domu i wrócić dopiero za rok. Gdy to uczynił mnich już nie żył. Miało to miejsce w 734 r. Jego relikwie umieszczono w monasterze św. Klemensa, gdzie zasłynęły cudownymi uzdrowieniami. W okresie ikonoklazmu ukryto je pod podłogą monasterskiej cerkwi, po czym ponownie otwarto. W 969 r. relikwie przeniesiono do Tracji.

Do św. Piotra modlą się o uwolnienie znajdujący się w niewoli, więźniowie i zesłani.

Na ikonach święty przedstawiany jest w sposób niezwykle charakterystyczny. Jest starym mężczyzną z długimi, siwymi włosami i również siwą, wąską i sięgającą kolan brodą. Za jedyne okrycie służy mu przepaska na biodrach wykonana z gałązek i liści. Ręce ma w geście modlitwy skrzyżowane na piersi.

Imię Piotr pochodzi od greckiego słowa petros - "kamień" (lub petra - "skała, opoka").

opr. Jarosław Charkiewicz