Sergiusz z Wałaamu (1353)

SERGIUSZ, mnich, cudotwórca wałaamski (Prepodobnyj Siergij, Wałaamskij czudotworec), 28 czerwca/11 lipca i 11/24 września (rocznica przeniesienia relikwii).

Wraz z mnichem o imieniu Herman był założycielem Monasteru Wałaamskiego. Klasztor ten, położony na Archipelagu Wałaamskim w północnej części Jeziora Ładoga, na północny-wschód od Petersburga, posiada niezwykle bogatą historię.

Na temat pochodzenia i życia świętych Sergiusza i Hermana do naszych czasów zachowało się niewiele wiadomości. Stare żywoty i latopisy, w których opisane były ich losy uległy zniszczeniu w wyniku licznych wojen, wielokrotnie pustoszących Karelię. Według jednej z legend Sergiusz i Herman byli greckimi mnichami, którzy przybyli na Ruś na zaproszenie patrz św. księżnej Olgi, babki patrz św. księcia Włodzimierza.

Zgodnie z inną wersją "wielcy i sławni cudotwórcy", założyciele monasteru, obdarzeni darem przepowiadania przyszłości, zmarli około 1353 r. Ich relikwie złożono pod podłogą monasterskiej cerkwi. Liczne wojny powodowały, iż ciała były wielokrotnie przenoszone do Nowogrodu i z powrotem. W czasie uroczystości z tym związanych miały miejsce cudowne uzdrowienia. Mnisi zostali kanonizowani przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną w 1819 r.

Na ikonach święci przedstawiani są z reguły razem. Są bliźniaczo do siebie podobni. Obaj starzy, z siwymi brodami, w szatach mnicha wielkiej schimy. Różni ich w zasadzie tylko układ brody (Sergiusz ma bardziej zaokrągloną, a Herman bardziej spiczastą) oraz zwój w dłoni Sergiusza, zawierający fragment jego nauki skierowanej do braci monasteru. W tle ikon niekiedy spotykamy widok założonego przez nich monasteru.

Imię Sergiusz pochodzi od łacińskiej nazwy rodu Sergii.

opr. Jarosław Charkiewicz