Zostań przyjacielem cerkiew.pl
STEFAN, biskup wielkopermski (Swiatitiel Stiefan, jepiskop Wielikopermskij), 26 kwietnia/9 maja.
Urodził się w 1345 r. w miejscowości Ustiug. Był synem cerkiewnego psalmisty. Nieprzeciętnie zdolny, w ciągu roku nauczył się czytać księgi cerkiewne i zaczął pomagać ojcu przy nabożeństwach. Żądny wiedzy kontynuował naukę w Rostwie, gdzie w 1365 r. wstąpił do monasteru św. Grzegorza Teologa.
Tam spędził trzynaście lat, przygotowując się do pracy misyjnej, studiując głównie Pismo Święte i grekę. Tam też poznał patrz św. Sergiusza z Radoneża i został jego wiernym uczniem. Następnie otrzymał święcenia kapłańskie i udał się na zachód od Urala, aby głosić Ewangelię wśród Zyriadów (z ludów Komi). Aby móc odprawiać nabożeństwa w ich języku, opracował alfabet i przełożył na ten język Ewangelię. Przygotowywał też młodych ludzi do kapłańskiego stanu, tworząc specjalne szkoły. Swoje powodzenie w pracy misyjnej zawdzięczał głównie odwadze i energii okazywanej w obronie ludu przed uciskiem Nowogrodu i Moskwy. Za zasługi w 1383 r. mianowano go biskupem permskim. Będąc nim kontynuował swoją odpowiedzialną pracę, jednocześnie wiele czasu poświęcając na pisanie ikon.
Biskup Stefan zmarł w 1396 r. w Moskwie, dokąd pojechał w sprawach cerkiewnych. Jego ciało spoczęło pod kremlowską cerkwią Spasa na Boru. Jest adresatem modlitw w intencji wybawienia od cierpień i agresji z zewnątrz.
Na ikonach Stefan przedstawiany jest w sposób nie wyróżniający go niczym szczególnym spośród innych świętych biskupów. Jest starym mężczyzną w dosyć długą, siwą brodą, ubranym w liturgiczne szaty biskupie. Zazwyczaj prawą rękę ma złożoną w geście błogosławiącym, w lewej trzyma Ewangelię.
Imię Stefan pochodzi od greckiego słowa stephanos - "wieniec, korona; diadem; hełm; przepaska na czole".
oprac. Jarosław Charkiewicz