Zostań przyjacielem cerkiew.pl
STEFAN DECZANSKI, król, męczennik (Sveti kralj Stefan Deczanski) 11/24 listopada.
Syn króla Milutina i ojciec cara Duszana. W młodości na rozkaz ojca został oślepiony. Po tym wydarzeniu miał wizję, w której święty Mikołaj trzymając w dłoni jego oczy zwrócił się do niego tymi słowy: "Stefanie, nie bój się, oto twoje oczy na mojej dłoni. W swoim czasie zwrócę ci je." Ojciec wysłał go do Konastntynopola do monasteru Pantokratora gdzie przebywał około 5 lat. Bogobojnością a także mądrością zjednał sobie przychylność mnichów, którzy przez kontakty z atoskim monasterem Chilandar uzyskali mu pozwolenie na powrót. W tym czasie ponownie zjawił mu się święty Mikołaj i Stefan w cudowny sposób odzyskał wzrok. Zbiegło się to w czasie ze śmiercią władcy, która zapoczątkowała walkę o tron serbski. Stefan Deczanski, dzięki swemu duchowemu bogactwu zdobył znaczną sympatię Serbów i wyszedł z niej zwycięsko. W 1321 r. został koronowany a w 1330 r., w bitwie pod Welbużdem, pokonał armię Bułgarów. Po tej bitwie Serbia stała się największą siłą na Półwyspie Bałkańskim.
Król Stefan ufundował monaster Deczani, w którym został też pochowany. W historiografii św. Stefan Deczanski często zwany jest królem Stefanem Uroszem III, jednak Cerkiew tytułuje go św. Stefanem Deczanskim, na pamiątkę nazwy wzniesionego przez niego monasteru.
Imię Stefan pochodzi od greckiego słowa stephanos - "wieniec, korona; diadem; hełm; przepaska na czole".
oprac. Jarosław Charkiewicz, Jan Makal