Zostań przyjacielem cerkiew.pl
SYMEON SERBSKI wydzielający mirrę, mnich (Prepodobnyj Simeon car Serbskij, Mirotocziwyj), 13/26 lutego.
Urodził się w 1114 r. w mieście Ribnica (w pobliżu obecnej Podgoricy) w Serbii, jako syn wielkiego żupana Dawida Nemanicza. Został ochrzczony w obrządku rzymskokatolickim, otrzymując imię Stefan. Kilka miesięcy później (według niektórych historyków kilkanaście a nawet trzydzieści lat później) został dołączony do Cerkwi prawosławnej.
Mając piętnaście lat książę Stefan otrzymał na własność część ziem serbskich, a gdy w 1149 r. zmarł jego ojciec również ziemie Raszki. Rok później ożenił się z grecką księżniczką Anną, z którą miał trzech synów (Wukana, Stefana i Rastkę - przyszłego św. Sawę Pierwszego, arcybiskupa serbskiego) oraz kilka córek. Stefan jednoczył pod swym berłem ziemie serbskie i rozwijał cerkiewne życie. W 1165 r. obwołano go wielkim żupanem wszystkich ziem serbskich.
U schyłku życia, w 1196 r. Stefan przekazał władzę w państwie średniemu synowi Stefanowi, a sam wraz z żoną złożył śluby zakonne przed biskupem Kalinikiem. Otrzymał przy tym imię Symeon, a jego małżonka Anastazja. Był to pierwszy tego typu wypadek wśród serbskich rodów książęcych. Najpierw zamieszkał w założonym przez siebie monasterze Studenica, następnie udał się do syna Rastko na Świętą Górę Atos. Tam w 1198 r. wspólnie założyli serbski Monaster Chilandar, w którym święty zmarł dwa lata później. W rok po śmierci stwierdzono, że z relikwii zmarłego sączy się, posiadająca właściwości uzdrawiające, mirra. W 1204 r. jego syn przeniósł ciało ojca do Monasteru Studenica.
W ikonografii święty przedstawiany jest jako stary mężczyzna w szatach i kapturze mnicha wielkiej schimy. Ma zakończoną w szpic, długą, siwą brodę. Na ikonach najczęściej prawą dłoń ma uniesioną w błogosławieństwie, w lewej trzyma krzyż lub zwój, na którym zwykle znajdują się słowa: "Dzieci moje umiłowane, razem ze mną wychwalajcie Pana".
Imię Symeon (Szymon) pochodzi z hebrajskiego (Szim'eon) i oznacza "Bóg wysłuchał". Forma Symeon upowszechniła się na wschodzie Europy, a forma Simon (pol. Szymon) na zachodzie.
opr. Jarosław Charkiewicz