Teodozja, mniszka (730)

TEODOZJA, mniszka, męczennica (Prepodobnomuczenica Fieodosija diewa), 29 maja/11 czerwca, zm. 730.

Urodziła się w Konstantynopolu w bogatej i pobożnej rodzinie. Przez wiele lat jej rodzice nie mieli dzieci, jednak z czasem Bóg wysłuchał ich gorliwych modlitw i zesłał im córkę, której nadano imię Teodozja.

Po śmierci ojca, mająca zaledwie osiem lat Teodozja wstąpiła do Monasteru św. Anastazji. Po trzech kolejnych latach jej matka odeszła do wieczności. Wówczas całe odziedziczone po rodzicach bogactwo Teodozja rozdała biednym i cerkwiom, sama zaś kontynuowała ubogie, modlitewne życie.

Pewnego razu w 730 r., na rozkaz będącego zwolennikiem ikonoklazmu cesarza, żołnierz miał zdjąć znad jednej z bram stolicy, zwanej "miedzianą", starożytną ikonę Zbawiciela. Teodozja wraz z innymi mniszkami zdecydowanie stanęły w obronie świętości. Zepchnęły drabinę przystawioną do bramy ze znajdującym się na niej żołnierzem. Gdy spadł, okładały go tak długo, aż zakończył swe życie.

Św. Teodozję uznano za winną całego zajścia, wtrącono do więzienia i poddano torturom. Codziennie otrzymywała po sto razów, aż jeden z żołnierzy zakatował ją na śmierć. Porzucone ciało odnaleźli i pochowali chrześcijanie. Od razu stało się ono źródłem cudownych uzdrowień.

Na ikonach święta przedstawiana jest w szatach mniszki wielkiej schimy ze zwojem w obu dłoniach. Niekiedy trzyma go jedną ręką, a w drugiej ma krzyż.

oprac. Jarosław Charkiewicz