Zostań przyjacielem cerkiew.pl
HIPOLIT, męczennik (Muczenik Ippolit), 13/26 sierpnia.
Męczennik Hipolit był naczelnikiem straży więziennej w Rzymie za panowania Decjusza (249-251) i Waleriana (253-260). Został nawrócony przez św. Ławrencjusza i po jego męczeńskiej śmierci pochował jego ciało. Dowiedział się o tym cesarz, który kazał aresztować Hipolita. Przyprowadzony do Waleriana, święty wyznał, że jest chrześcijaninem. Zaczęto więc go torturować, bijąc pałkami. W odpowiedzi słyszano tylko: "Jestem chrześcijaninem". Cesarz kazał ubrać Hipolita w mundur i powiedział: "Wspomnij swoje powołanie i bądź naszym przyjacielem. Złóż ofiarę bogom razem z nami, jak dawniej." W odpowiedzi święty powiedział: "Jestem żołnierzem Chrystusa, mojego Zbawiciela i pragnę za Niego umrzeć." Wtedy zabrano mu cały dobytek, jego mamkę, męczennicę Konkordię zabito ołowianymi prętami, a wszystkim domownikom odrąbano głowy. Wszystko to działo się na oczach świętego Hipolita. Jego samego przywiązano do dzikich koni, które wlokły go po kamieniach aż do śmierci. Stało się to 13 sierpnia 258 r., na trzeci dzień po śmierci archidiakona Laurencjusza, zgodnie z jego proroctwem.
Nocą, prezbiter Justyn potajemnie pogrzebał ciała męczenników. Nie było tam tylko ciała świętej Konkordii, które zostało wyrzucone na miejskie wysypisko. Po pewnym czasie dowiedzieli się o tym Ireneusz i Awundiusz, którzy odnaleźli jej ciało i pochowali je obok św. Hipolita. Zostali za to utopieni.
Imię Hipolit pochodzi od greckich słów hippos - "koń" oraz lytos - "rozwiązać, puścić wolno". Oznacza więc "tego, który puścił wolno konie" lub "mającego rozpędzone konie".
opr. Piotr Makal