Zostań przyjacielem cerkiew.pl
TERAPONT znad Jeziora Białego i Możajska, mnich (Prepodobnyj Fierapont Biełozierskij, Możajskij), 27 maja/9 czerwca.
Urodził się w 1336 r. w Wołokołamsku, w bojarskim rodzie Pokoczynych. W wieku czterdziestu lat złożył śluby zakonne w moskiewskim Monasterze Simonowskim. Tam, przechodząc poszczególne szczeble życia mniszego, praktykował nieustanną modlitwę. Jako jednemu z najzdolniejszych braci poręczono mu obowiązki gospodarcze poza monasterem. W czasie jednej z wypraw zawitał w okolice Jeziora Białego, które swym spokojem i pięknem zwróciło jego uwagę.
Wkrótce Terapont, wraz z byłym archimandrytą Cyrylem, powrócił w urocze miejsce. Poszukujący samotności mnisi krótko przybywali razem. Na miejsce, gdzie osiedlił się święty szybko zaczęli przybywać inni bracia. Założono tu Monaster Narodzenia Matki Bożej. Na jego przełożonego Terapont wyznaczył jednego z braci. Głównym, poza modlitwą, zajęciem mnichów było przepisywanie nabożnych ksiąg i robienie rybackich sieci.
Pewnego razu do monasteru przybył książę Andrzej Możajski z prośbą, aby w okolicach Możajska święty założył wspólnotę zakonną. Tak też się stało. Monaster nazwano Terapontowo-Łużeckim. Osiemnaście lat po jego powstaniu, 27 maja 1426 r., Terapont zmarł. Tam też pozostało jego ciało. W tym też miejscu koncentruje się jego kult.
Święty przedstawiany jest w czarnym, mniszym habicie bez nakrycia głowy. Ma długie, siwe włosy i siwą brodę. Zależnie od typu wyobrażenia, ręce są modlitewnie złożone na piersi lub wyciągnięte w modlitwie do "Chrystusa w obłoku".
Imię Terapont pochodzi z greki i oznacza "czciciel, sługa".
opr. Jarosław Charkiewicz