Czytania liturgiczne na 28 czerwca 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Rz 7,14 - 8,2
Rz 7, 14

Wiemy bowiem, że Prawo jest duchowe, a ja cielesny jestem, zaprzedany grzechowi.

Бра́тїе, вѣ́мы, ꙗ҆́кѡ зако́нъ дꙋхо́венъ є҆́сть: а҆́зъ же пло́тѧнъ є҆́смь, про́данъ под̾ грѣ́хъ.

15

Bo nie pojmuję, co czynię; czynię bowiem nie to, czego chcę, ale czego nienawidzę, to czynię.

Є҆́же бо содѣва́ю, не разꙋмѣ́ю: не є҆́же бо хощꙋ̀, сїѐ творю̀, но є҆́же ненави́ждꙋ, то̀ содѣ́ловаю.

16

A jeśli czego nie chcę, czynię, to zgadzam się, że Prawo jest dobre.

А҆́ще ли, є҆́же не хощꙋ̀, сїѐ творю̀, хвалю̀ зако́нъ ꙗ҆́кѡ до́бръ,

17

Teraz zaś już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech.

нн҃ѣ же не ктомꙋ̀ а҆́зъ сїѐ содѣва́ю, но живы́й во мнѣ̀ грѣ́хъ.

18

Gdyż wiem, że nie mieszka we mnie, to znaczy w moim ciele, dobro; chcieć bowiem mogę, lecz czynić dobro – nie.

Вѣ́мъ бо, ꙗ҆́кѡ не живе́тъ во мнѣ̀, си́рѣчь во пло́ти мое́й, до́брое: є҆́же бо хотѣ́ти прилежи́тъ мѝ, а҆ є҆́же содѣ́ѧти до́брое, не ѡ҆брѣта́ю.

19

Bo nie czynię dobra, którego chcę, ale czynię zło, którego nie chcę.

Не є҆́же бо хощꙋ̀ до́брое, творю̀, но є҆́же не хощꙋ̀ ѕло́е, сїѐ содѣва́ю.

20

A jeśli czynię to, czego nie chcę ja, to już nie ja to czynię, lecz mieszkający we mnie grzech.

А҆́ще ли, є҆́же не хощꙋ̀ а҆́зъ, сїѐ творю̀, ᲂу҆жѐ не а҆́зъ сїѐ творю̀, но живы́й во мнѣ̀ грѣ́хъ.

21

I odkrywam prawo, że gdy chcę czynić dobro, przy mnie jest zło.

Ѡ҆брѣта́ю ᲂу҆̀бо зако́нъ, хотѧ́щꙋ мѝ твори́ти до́брое, ꙗ҆́кѡ мнѣ̀ ѕло́е прилежи́тъ.

22

Albowiem wedle wewnętrznego człowieka znajduję przyjemność w Prawie Bożym;

Соꙋслажда́юсѧ бо зако́нꙋ бж҃їю по внꙋ́треннемꙋ человѣ́кꙋ:

23

lecz w członkach mych widzę inne prawo, walczące przeciwko Prawu rozumu mojego i oddające mnie w niewolę prawa grzechu, które jest w członkach moich.

ви́ждꙋ же и҆́нъ зако́нъ во ᲂу҆́дѣхъ мои́хъ, проти́вꙋ вою́ющь зако́нꙋ ᲂу҆ма̀ моегѡ̀ и҆ плѣнѧ́ющь мѧ̀ зако́номъ грѣхо́внымъ, сꙋ́щимъ во ᲂу҆́дѣхъ мои́хъ.

24

Nieszczęsny ja człowiek! Kto mnie wyrwie z ciała, tej śmierci?

Ѡ҆каѧ́ненъ а҆́зъ человѣ́къ: кто́ мѧ и҆зба́витъ ѿ тѣ́ла сме́рти сеѧ̀;

25

Dziękuję Bogu memu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! Ja sam więc moim rozumem służę Prawu Boga, a ciałem prawu grzechu.

Благодарю̀ бг҃а моего̀ і҆и҃съ хрⷭ҇то́мъ гдⷭ҇емъ на́шимъ. Тѣ́мже ᲂу҆̀бо са́мъ а҆́зъ ᲂу҆мо́мъ мои́мъ рабо́таю зако́нꙋ бж҃їю, пло́тїю же зако́нꙋ грѣхо́вномꙋ.

Rz 8, 1

Teraz więc nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, którzy nie podążają za ciałem, lecz według ducha,

Ни є҆ди́но ᲂу҆̀бо нн҃ѣ ѡ҆сꙋжде́нїе сꙋ́щымъ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ і҆и҃сѣ, не по пло́ти ходѧ́щымъ, но по дꙋ́хꙋ:

2

bo prawo ducha życia w Chrystusie Jezusie uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci.

зако́нъ бо дꙋ́ха жи́зни ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ і҆и҃сѣ свободи́лъ мѧ̀ є҆́сть ѿ зако́на грѣхо́внагѡ и҆ сме́рти.

Ew. Mt 10,9-15
Mt 10, 9

Rzecze Pan swoim uczniom: Nie starajcie się ani o złoto, ani o srebro, ani o miedź do trzosów waszych,

Речѐ гдⷭ҇ь свои́мъ ᲂу҆ченикѡ́мъ не стѧжи́те зла́та, ни сребра̀, ни мѣ́ди при поѧсѣ́хъ ва́шихъ:

10

ani o torbę na drogę, ani o dwie tuniki, ani o sandały, ani o laskę. Wart jest bowiem pracownik swego pożywienia.

ни пи́ры въ пꙋ́ть, ни двою̀ ри̑зꙋ, ни сапѡ́гъ, ни жезла̀: досто́инъ бо є҆́сть дѣ́латель мзды̀ своеѧ̀.

11

Do jakiegokolwiek miasta albo wsi byście weszli, dowiadujcie się, kto w nich jest godny, i tam pozostawajcie, póki nie pójdziecie dalej.

Во́ньже а҆́ще (коли́ждо) гра́дъ и҆лѝ ве́сь вни́дете, и҆спыта́йте, кто̀ въ не́мъ досто́инъ є҆́сть, и҆ тꙋ̀ пребꙋ́дите, до́ндеже и҆зы́дете:

12

Wchodząc zaś do domu, pozdrówcie go słowami: pokój temu domowi.

входѧ́ще же въ до́мъ цѣлꙋ́йте є҆го̀, глаго́люще: ми́ръ до́мꙋ семꙋ̀:

13

A jeśli dom będzie godny, niech zstąpi nań pokój wasz. Jeśli zaś nie będzie godny, pokój wasz do was wróci.

и҆ а҆́ще ᲂу҆́бѡ бꙋ́детъ до́мъ досто́инъ, прїи́детъ ми́ръ ва́шъ на́нь: а҆́ще ли же не бꙋ́детъ досто́инъ, ми́ръ ва́шъ къ ва́мъ возврати́тсѧ.

14

Gdyby ktoś nie przyjął was ani nie słuchał słów waszych, strząśnijcie pył ze stóp waszych, wychodząc z tego domu lub miasta.

И҆ и҆́же а҆́ще не прїи́метъ ва́съ, нижѐ послꙋ́шаетъ слове́съ ва́шихъ, и҆сходѧ́ще и҆з̾ до́мꙋ и҆лѝ и҆з̾ гра́да тогѡ̀, ѿтрѧси́те пра́хъ но́гъ ва́шихъ:

15

Amen, mówię wam, łatwiej będzie ziemi sodomskiej i gomorskiej w Dzień Sądu niż miastu temu.

а҆ми́нь гл҃ю ва́мъ: ѿра́днѣе бꙋ́детъ землѝ содо́мстѣй и҆ гомо́ррстѣй въ де́нь сꙋ́дный, не́же гра́дꙋ томꙋ̀.