Pierwszego dnia po szabacie, gdy zebrali się uczniowie na łamanie chleba, Paweł przemawiał do nich, zamierzając wyjechać nazajutrz. Przeciągnął mowę aż do północy.
Во днѝ ѻ҆́ны, во є҆ди́нꙋ ѿ сꙋббѡ́тъ собра́вшымсѧ ᲂу҆ченикѡ́мъ преломи́ти хлѣ́бъ, па́ѵелъ бесѣ́доваше къ ни́мъ, хотѧ̀ и҆зы́ти наꙋ́трїе: простре́ же сло́во до полꙋ́нощи.
A w górnej komnacie, gdzie się zebraliśmy, było wiele lamp.
Бѧ́хꙋ же свѣщы̀ мнѡ́ги въ го́рницѣ, и҆дѣ́же бѣ́хомъ со́брани.
I siedział w oknie pewien chłopiec imieniem Eutych, którego ogarniała głęboka senność; i gdy Paweł długo przemawiał, wtedy zmorzony snem [chłopiec] spadł z trzeciego piętra na dół i podniesiono go martwego.
Сѣдѧ́ же нѣ́кто ю҆́ноша, и҆́менемъ є҆ѵтѵ́хъ, во ѻ҆кнѣ̀, ѡ҆тѧгче́нъ сно́мъ глꙋбо́кимъ, глаго́лющꙋ па́ѵлꙋ ѡ҆ мно́зѣ, прекло́ньсѧ ѿ сна̀, падѐ ѿ трекро́вника до́лꙋ, и҆ взѧ́ша є҆го̀ ме́ртва.
Wtedy Paweł zszedł na dół, przypadł doń i objąwszy go, rzekł: – Nie róbcie zamieszania, dusza jego jest bowiem w nim.
Соше́дъ же па́ѵелъ нападѐ на́нь, и҆ ѡ҆б̾е́мь є҆го̀ речѐ: не мо́лвите, и҆́бо дꙋша̀ є҆гѡ̀ въ не́мъ є҆́сть.
Wszedł na górę, łamał chleb i spożywał, a potem jeszcze mówił bardzo długo aż do świtu. Po czym wyszedł.
Возше́дъ же и҆ прело́мль хлѣ́бъ и҆ вкꙋ́шь, дово́льнѡ же бесѣ́довавъ да́же до зарѝ, и҆ та́кѡ и҆зы́де.
A chłopca przyprowadzono żywego i ucieszono się niezmiernie.
Приведо́ша же ѻ҆́трока жи́ва и҆ ᲂу҆тѣ́шишасѧ не ма́лѡ.
Rzecze Pan swoim uczniom: Słów, które Ja mówię, nie mówię od siebie; to Ojciec, który we Mnie przebywa, dokonuje swych dzieł.
Речѐ гдⷭ҇ь свои́мъ ᲂу҆ченикѡ́мъ: Глаго́лы ꙗ҆̀же а҆́зъ глаго́лю ва́мъ, ѡ҆ себѣ̀ не глаго́лю: ѻ҆ц҃ъ же во мнѣ̀ пребыва́ѧй, то́й твори́тъ дѣла̀.
Wierzcie Mi, że jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeśli zaś nie, ze względu na te dzieła wierzcie Mi.
вѣ́рꙋйте мнѣ̀, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ во ѻ҆ц҃ѣ̀, и҆ ѻ҆ц҃ъ во мнѣ̀: а҆́ще ли же нѝ, за та̑ дѣла̀ вѣ́рꙋ и҆ми́те мѝ.
Amen, amen, mówię wam: – Wierzący we Mnie dokona dzieł, których Ja dokonuję; nawet większych dokona, bo Ja idę do Ojca;
А҆ми́нь, а҆ми́нь гл҃ю ва́мъ: вѣ́рꙋѧй въ мѧ̀, дѣла̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ творю̀, и҆ то́й сотвори́тъ, и҆ бѡ́льша си́хъ сотвори́тъ: ꙗ҆́кѡ а҆́зъ ко ѻ҆ц҃ꙋ̀ моемꙋ̀ грѧдꙋ̀:
i o co byście poprosili Ojca w imię Moje, uczynię to, aby Ojciec został uwielbiony w Synu.
и҆ є҆́же а҆́ще что̀ про́сите (ѿ ѻ҆ц҃а̀) во и҆́мѧ моѐ, то̀ сотворю̀, да просла́витсѧ ѻ҆ц҃ъ въ сн҃ѣ:
Jeśli o coś poprosicie w imię Moje, Ja uczynię.
(и҆) а҆́ще чесѡ̀ про́сите во и҆́мѧ моѐ, а҆́зъ сотворю̀.
Jeśli Mnie miłujecie, będziecie przestrzegać przykazań Moich
А҆́ще лю́бите мѧ̀, за́пѡвѣди моѧ̑ соблюди́те,
i poproszę Ojca, i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki,
и҆ а҆́зъ ᲂу҆молю̀ ѻ҆ц҃а̀, и҆ и҆но́го ᲂу҆тѣ́шителѧ да́стъ ва́мъ, да бꙋ́детъ съ ва́ми въ вѣ́къ,
Ducha Prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo Go nie widzi i nie zna. Wy znacie Go, bo przebywa u was i w was będzie.
дх҃ъ и҆́стины, є҆гѡ́же мі́ръ не мо́жетъ прїѧ́ти, ꙗ҆́кѡ не ви́дитъ є҆гѡ̀, нижѐ зна́етъ є҆гѡ̀: вы́ же зна́ете є҆го̀, ꙗ҆́кѡ въ ва́съ пребыва́етъ и҆ въ ва́съ бꙋ́детъ.
Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.
Не ѡ҆ста́влю ва́съ си̑ры: прїидꙋ̀ къ ва́мъ:
Jeszcze trochę, a świat Mnie nie zobaczy, wy zaś Mnie zobaczycie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie.
є҆щѐ ма́лѡ, и҆ мі́ръ ктомꙋ̀ не ᲂу҆ви́дитъ менѐ: вы́ же ᲂу҆ви́дите мѧ̀, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ живꙋ̀, и҆ вы̀ жи́ви бꙋ́дете:
Owego dnia poznacie, że Ja [jestem] w Ojcu Moim i wy we Mnie, a Ja w was.
въ то́й де́нь ᲂу҆разꙋмѣ́ете вы̀, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ во ѻ҆ц҃ѣ̀ мое́мъ, и҆ вы̀ во мнѣ̀, и҆ а҆́зъ въ ва́съ.
Kto ma Moje przykazania i przestrzega ich, ten Mnie miłuje; kto zaś Mnie miłuje, miłowany będzie przez Ojca Mego i Ja będę go miłował, i siebie mu objawię.
И҆мѣ́ѧй за́пѡвѣди моѧ̑ и҆ соблюда́ѧй и҆̀хъ, то́й є҆́сть любѧ́й мѧ̀: а҆ любѧ́й мѧ̀ возлю́бленъ бꙋ́детъ ѻ҆ц҃е́мъ мои́мъ, и҆ а҆́зъ возлюблю̀ є҆го̀ и҆ ꙗ҆влю́сѧ є҆мꙋ̀ са́мъ.