Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ALEKSANDRA, męczennica (Muczenica Aleksandra), 20 marca/2 kwietnia.
Poniosła męczeńską śmierć w 310 r., za panowania cesarza Maksymiana. Wraz z nią taki sam los spotkał: Klaudię, Eufrazję, Matronę, Juliannę, Eutymię i Teodozję.
W owym czasie wszyscy chrześcijanie bez względu na wiek i płeć byli prześladowani. Wśród osób aresztowanych w mieście Amizos (obecnie Samsun), znalazła się Aleksandra i sześć innych kobiet. Rządca miasta rozkazał doprowadzić je przed swoje oblicze na przesłuchanie. Wszystkie otwarcie oświadczyły, iż są chrześcijankami, że nigdy nie wyrzekną się swej wiary, a samego władcę nazwały bezwzględnym i nieludzkim. To wystarczyło, by rządca skazał je na tortury. Najpierw męczennice obnażono, po czym bito pałkami, obcinano piersi, a ich ciała strugano aż do kości ostrymi narzędziami. Gdy były już u kresu sił, wtrącano je do rozpalonego pieca, gdzie oddały ostatnie tchnienie Bogu.
Męczennica czczona jest w bizantyjskim kręgu kulturowym.
Święta przedstawiana jest zawsze w towarzystwie innych męczennic, z którymi poniosła śmierć. Między sobą różnią się praktycznie tylko kolorem szat. Aleksandra ma czerwony płaszcz i białą chustę na głowie.
Imię Aleksandra jest żeńskim odpowiednikiem imienia Aleksander, które składa się z dwóch greckich wyrazów: alekso - "bronię się; wspomagam" oraz andros - "człowiek, mężczyzna" i oznacza "obrońca ludzi" lub "odpierający wrogów".
oprac. Jarosław Charkiewicz