Alipiusz Słupnik (640)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Alipiusz Słupnik (640)

ALIPIUSZ STYLITA, mnich (Prepodobnyj Alipij Stołpnik), 26 listopada/9 grudnia.

Urodził się w Adrianopolu w Paphlagonii (obecnie miasto Eskipazar w pn. Turcji) w 522 r. Jego ojciec wcześnie zmarł i matka oddała go pod opiekę biskupa adrianopolskiego Teodora. Sama zaś rozdała majętności i zaczęła służyć przy cerkwi. Otrzymała także godność diakonisy.

Od lat młodzieńczych Alipiusz pragnął poświęcić swoje życie Bogu i skłaniał się ku samotności. Jednak biskup Teodor nie pozwalał mu odejść od siebie. Pewnego razu, kiedy Alipiusz podróżował wraz ze swoim władyką do Konstantynopola, miał widzenie. Święta wielka męczennica Eutymia poleciła mu wrócić do Adrianopola. Z ofiar mieszkańców miasta święty, w miejscu pogańskiego cmentarza, zbudował cerkiew pw. św. męczennicy Eutymii. Niedaleko od świątyni, na pogańskim nagrobku, święty zbudował sobie słup na którym spędził pięćdziesiąt trzy lata. Biesy, które do tej pory zamieszkiwały to miejsce, nocami napadały na św. Alipiusza bijąc go kamieniami. On jednak nieprzerwanie modlił się i doskonalił duchowo. Czternaście lat przed śmiercią Alipiusz zachorował i nie mógł dłużej stać. Położył się wtedy na boku i z pokorą przyjmował cierpienia. Za życia świętego w pobliskiej odległości zostały założone dwa monastery: męski z jednej strony słupa, a żeński z drugiej. Święty nadał im surową regułę i do śmierci nimi kierował.

Święty Alipiusz zakończył życie w 640 r., w wieku 118 lat. Został pochowany w zbudowanej przez niego cerkwi św. męczennicy Eutymii. Przy relikwiach świętego odnotowano wiele cudownych uzdrowień.

Imię Alipiusz pochodzi od greckiego słowa alypos - "wolny od bólu".

opr. Piotr Makal