Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ANTONI RZYMIANIN, mnich, cudotwórca (Prepodobnyj Antonij Rymljanin, Nowgorodskij czudotworec), 3/16 sierpnia.
Uważany jest za prekursora życia mniszego w Nowogrodzie. Urodził się w 1068 r. w Rzymie. Po śmierci rodziców, mając dziewiętnaście lat, osiadł w pustelni, gdzie spędził dwadzieścia lat. Cechowała go wyjątkowa wstrzemięźliwość, pobożność i pokora. Wszystkie te cechy wzmacniane postem i modlitwami sprawiły, iż osiągnął świętość.
Miłujący spokój i samotność mnich odszedł na jedną z przybrzeżnych skał na zachodnim brzegu Morza Śródziemnego, aby tam zamieszkać. Stamtąd, jak opowiada tradycja, w 1106 r. w sposób cudowny płynąc na kamieniu, przeniósł się do ruskiego Nowogrodu.
W mieście tym Antoni założył Monaster Narodzenia Matki Bożej. W 1131 r. został jego przełożonym. "Czysty duszą i ciałem"; był dla wszystkich braci przykładem wypełniania posługi modlitwy i postu. Za swe cnotliwe życie otrzymał też od Boga dar czynienia cudów.
Antoni Rzymianin zmarł 3 sierpnia 1147 r. mając siedemdziesiąt dziewięć lat. W 1597 r. stwierdzono, iż jego ciało nie uległo rozkładowi. Umieszczono je w założonym przez niego monasterze. Od tej pory zaczęto uważać go za świętego. Jego kult koncentruje się na Ziemi Nowogrodzkiej.
Mnich przedstawiany jest w czarnym habicie z długą, siwą, rozwichrzoną brodą. Obie ręce w geście modlitewnym kieruje ku błogosławiącej go Matce Bożej z Dzieciątkiem. Niekiedy, na ikonach, gdzie nie występuje Bogarodzica, prawą rękę ma uniesioną w błogosławieństwie.
Imię Antoni pochodzi z greki i oznacza "nabyty, nabywać zamiast". Niekiedy wywodzi się je też od greckiego wyrazu anthos - "bezcenny" lub "kwiat".
opr. Jarosław Charkiewicz