Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ANDRONIK, apostoł (Apostoł Andronik), 4/17 stycznia (Sobór siedemdziesięciu apostołów), 17/30 maja i 30 lipca/12 sierpnia.
Należał do grona siedemdziesięciu apostołów. "Pozdrówcie Andronika i Junię, moich krewnych i współwięźniów, którzy należą do grona wybitnych apostołów, którzy jeszcze przede mną należeli do Chrystusa" - pisze apostoł Paweł w "Liście do Rzymian".
Andronik sprawował funkcję biskupa w Sirmium w Panonii. Swej działalności nie ograniczał jednak tylko do tych terenów. Wytrwale walczył z pogaństwem niszcząc świątynie i nawracając na chrześcijaństwo wiele osób. W podróżach tych towarzyszyła mu wspomniana w liście apostoła Pawła Junia. Po trudach pracy misyjnej oboje zmarli śmiercią naturalną.
Za panowania cesarzy Arkadiusza i Honoriusza pewien bogobojny mieszkaniec Konstantynopola miał widzenie, w którym wskazane mu zostało miejsce spoczynku ciał wielu męczenników, w tym apostoła Andronika i Junii. Znajdowało się ono w stolicy cesarstwa koło bramy zwanej Eugeniuszowską. Tu w XII w., za rządów cesarza Andronika I, została wzniesiona wspaniała świątynia dedykowana apostołowi Andronikowi.
Apostoł przedstawiany jest w szatach biskupich. Zazwyczaj prawą rękę w modlitewnym geście ma uniesioną do góry, w lewej trzyma księgę lub zwój. Ma długą, siwą brodę, a na nogach sandały.
Imię Andronik pochodzi od greckich słów andros - "człowiek, mężczyzna" i nike - "zwycięstwo".
opr. Jarosław Charkiewicz