Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ANDRONIK Z MOSKWY, mnich (Prepodobnyj Andronik Moskowskij), 13/26 czerwca, zm. 1395.
Był ulubionym uczniem św. Sergiusza z Radoneża. Do jego wspólnoty przybył z rodzinnego Rostowa będąc jeszcze młodzieńcem. Przez wiele lat mieszkał oboku nauczyciela. Cechował się wyjątkową gorliwością w przestrzeganiu postów i modlitwy, będąc dla braci prawdziwym wzorem posłuszeństwa i pokory.
W 1361 r. do monasteru przybył św. Aleksy, metropolita moskiewski. Pięć lat wcześniej, gdy wracał morzem z Konstantynopola, doświadczył go sztorm. Obiecał wówczas Bogu, że jeśli dotrze zdrowo i cało do brzegu, to wzniesie cerkiew i zadedykuje ją świętemu, którego pamięć Cerkiew będzie czciła tego dnia. Na lądzie stanął 16 sierpnia, w dniu ikony "Zbawiciela nie ręką ludzką uczynionej". Aleksy zwrócił się do św. Sergiusza z prośbą, aby pozwolił odejść ze wspólnoty Andronikowi, by ten mógł zająć się w Moskwie organizacją wspólnoty zakonnej. Pokorny Sergiusz zgodził się.
Monaster, który wkrótce nazwano Spaso-Andronikowskim szybko został ukończony. Kierowany przez św. Andronika znajdował się pod duchową opieką św. Sergiusza. Wychował się tu m.in. św. Sawa Moskiewski - następca Andronika oraz dwaj znani pisarze ikon: św. Andrzej Rublow i mnich imieniem Daniel.
Św. Andronik zmarł w 1395 r. Jego relikwie spoczęły w założonym przez niego monasterze. Później w tej samej trumnie złożono ciało św. Sawy. Jego kult ogranicza się do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
W ikonografii święty przedstawiany jest w sposób typowy dla mnichów: czarny habit, ręce złożone w modlitewnym geście, siwa, średniej długości broda.
Imię Andronik pochodzi od greckich słów andros - "człowiek, mężczyzna" i nike - "zwycięstwo".
opr. Jarosław Charkiewicz