Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ARSENIUSZ Z KONIEWIEC, mnich (Prepodobnyj Arsienij Koniewskij), 12/25 czerwca, zm. 1447.
Urodził się w latach pięćdziesiątych XIV w. w Nowogrodzie w bogobojnej rodzinie. Oddany na nauki do kowala znakomicie opanował sztukę robienia naczyń z miedzi. Jednak życie w mieście nie odpowiadało mu. Skłonność do modlitwy zdecydowała, iż będąc jeszcze młodzieńcem zamieszkał w miejscowym Monasterze Lisiczym. W 1373 r. złożył tam śluby zakonne i otrzymał imię Arseniusz.
We wspólnocie mnich spędził jedenaście lat. Po tym czasie, pragnąc doskonalić swe życie duchowe, wyjechał na Świętą Górę Atos, skąd powrócił po trzech latach. Przywiózł ze sobą ikonę Matki Bożej nazwaną później Koniewską oraz regułę życia mniszego dla wspólnoty, którą zapragnął założyć na Rusi.
W 1393 r. Arseniusz zamieszkał w Monasterze Wałaamskim, jednak po pewnym czasie, tęskniąc za samotnością, odpłynął łodzią w poszukiwaniu dogodnego miejsca na założenie własnej wspólnoty. Burza zaniosła go do brzegów wyspy Koniewiec, na której zachowało się wiele pogańskich zwyczajów. Z biegiem lat do słynącego z bogobojnego życia mnicha zaczęło przybywać coraz więcej osób, pragnących skorzystać z jego porady duchowej. Tak powstała wspólnota nazwana Monasterem Koniewskim.
Po siedemdziesięciu trzech latach życia mniszego Arseniusz zasnął w Panu 12 czerwca 1447 r. Jego ciało złożono pod podłogą monasterskiej świątyni, gdzie znajduje się po dzień dzisiejszy.
W 1842 r. nad relikwiami Arseniusza wzniesiono srebrny grobowiec zwieńczony z góry jego wizerunkiem. Na głowie świętego umieszczono wieniec z napisem "Święty Boże", a na poszczególnych stronach grobowca epizody z jego życia. Czczony jest głównie przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną.
Święty przedstawiany jest w czarnym habicie mnicha wielkiej schimy, z ręką skierowaną w geście modlitewnym ku "Chrystusowi w obłoku". Ma dosyć długą, kosmatą brodę, w lewej ręce często trzyma rozwinięty zwój ze słowami testamentu duchowego skierowanego do braci.
Imię Arseniusz wywodzi się od greckiego słowa arsenios - "mężny, dzielny".
opr. Jarosław Charkiewicz