Zostań przyjacielem cerkiew.pl
BARŁAAM CHUTYNSKI, mnich (Prepodobnyj Warłaam Chutynskij), 6/19 listopada i pierwszy piątek Postu Piotrowego.
Urodził się w 1156 r. w pobożnej rodzinie w Nowogrodzie. Po śmierci rodziców rozdał cały swój majątek biednym i odszedł do pobliskiego monasteru, gdzie złożył śluby zakonne.
W poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na założenie pustelni dotarł na prawy brzeg rzeki Wołchow, kilkanaście kilometrów od Nowogrodu. Znalazł tam pięknie położone wzgórze, zwane Chutyn (stąd przydomek świętego) i osiedlił się. Gdy wokół niego zaczęło gromadzić się więcej ascetów, wspólnie zbudowali niewielką drewnianą cerkiewkę i kilka cel zakonnych. Mnisi przyjęli ułożoną przez Barłaama regułę, w której bardzo istotne było rozdawanie biednym wszystkiego co trafia w ręce braci oraz opieka nad pielgrzymami.
Do Barłaama, który wkrótce otrzymał godność ihumena, po poradę i pomoc przychodzili mnisi oraz ludzie świeccy. Cieszył się też wielkim poważaniem wśród hierarchów Cerkwi oraz książąt. Za swe cnotliwe życie otrzymał od Boga dar przepowiadania przyszłości.
Święty zmarł 6 listopada 1192 r. mając zaledwie trzydzieści sześć lat. Mimo to w pamięci współczesnych zasłynął jako starzec, którego porady prowadziły prostą drogą do zbawienia. Został pochowany w założonym przez siebie monasterze. W połowie XV w. odkryto, że relikwie świętego nie uległy rozkładowi. Dokonano wówczas uroczystej kanonizacji. Zgodnie z legendą w 1521 r., podczas najazdu Tatarów na Moskwę, stolica została uratowana w cudowny sposób właśnie dzięki modlitwom do św. Barłaama Chutynskiego i św. Sergiusza z Radoneża.
Święty przedstawiany jest jako mnich w czarnym habicie wielkiej schimy, z długą i wąską, ciemnorudą brodą i złożonymi na piersiach w geście pokory rękoma. W niektórych wyobrażeniach święty prawą ręką błogosławi, a w lewej trzyma zwinięty zwój.
oprac. Jarosław Charkiewicz