Zostań przyjacielem cerkiew.pl
CYRUS, męczennik aleksandryjski, cudotwórca (Muczenik Aleksandrijskij, biessrebrennik i czudotworec Kir), 31 stycznia/13 lutego (rocznica śmierci) i 28 czerwca/11 lipca (rocznica przeniesienia relikwii w 412 r.).
Pochodził z Aleksandrii. W młodości posiadł tajniki leczenia ludzi. Będąc chrześcijaninem wszystkim chorym udzielał bezpłatnych porad. Leczył również siłą swej wiary i modlitwą, przez co na wiarę w Chrystusa nawrócił wielu pogan. Gdy za cesarza Dioklecjana rozgorzały prześladowania chrześcijan, Cyrus przeniósł się do Arabii, złożył śluby zakonne i w dalszym ciągu pomagał bliźnim.
W tym samym czasie o czynionych przez Cyrusa cudach dowiedział się pochodzący z Edessy żołnierz o imieniu Jan. Mieszkał przez pewien czas w Jerozolimie, skąd przybył do świętego, aby zostać jego uczniem. Razem zaczęli uzdrawiać chorych i nawracać pogan na wiarę chrześcijańską.
Pewnego razu Cyrus i Jan dowiedzieli się, że w ręce prześladowców dostała się św. Atanazja z Kanopy oraz jej trzy córki: Teoktysta, Teodozja i Eudoksja. Udali się więc do miasta w Dolnym Egipcie, aby umocnić je w wierze. Tam zostali pojmani. Najpierw torturami zmuszano ich do wyrzeczenia się Pana. Następnie, w 311 r., wraz z męczennicami poniósł śmierć.
W 412 r. relikwie Cyrusa i Jana przeniesiono do położonej nie opodal Kanopy miejscowości Manufin, skąd w okresie późniejszym odesłano je do Rzymu, a stamtąd do Monachium.
Do świętych Cyrusa i Jana wierni modlą się o zdrowie, szczególnie przy ospie, guzach, wrzodach i chorobach żołądka.
Na ikonach święci wyjątkowo spotykani są oddzielnie. Cyrus jest starszym, siwobrodym mnichem ze zwiniętym zwojem pisma w dłoni, Jan młodym mężczyzną z krótką brodą lub bez brody, z krzyżem w dłoni.
Imię Cyrus wywodzi się z greki od słowa kyrios - "pan, władca".
opr. Jarosław Charkiewicz