Zostań przyjacielem cerkiew.pl
DONAT, biskup Eurii (Swiatitiel Donat, jepiskop Jewrii), 30 kwietnia/13 maja.
Żył za panowania patrz cesarza Teodozego Wielkiego w mieście Euria w Epirze. Tu sprawował funkcję biskupa. Jego wyjątkowa pobożność sprawiła, że dostąpił daru czynienia cudów.
Tradycja opowiada o tym, że w okolicach Eurii znajdowało się źródło zawierające trującą wodę. Ktokolwiek napił się z niego szybko umierał. Gdy biskup dowiedział się o tym, w towarzystwie kilku duchownych pojechał na miejsce. W momencie, gdy zbliżyli się do niego, w wodzie pojawiła się głowa dużej żmiji, która wypełzła i owinęła się wokół nogi biskupiego muła. Donat z modlitwą na ustach uderzył batem dziwne stworzenie, które w tej samej chwili padło. Widząc obawę w oczach towarzyszy, sam biskup napił się wody i pozostał zdrowy. Od tej pory nigdy więcej woda ze źródła nie wyrządziła nikomu szkody.
Gdy cesarz dowiedział się o szczególnych darach Donata, zaprosił go do siebie, aby wypędził złe moce, które wstąpiły w jego jedyną córkę. Biskup pomodlił się i dziewczyna wyzdrowiała. Jednocześnie poprosił, aby w zamian władca podarował mu działkę ziemi koło Eurii, na której pragnął zbudować świątynię. Cesarz bez chwili wahania spełnił jego prośbę, lecz zatrzymał na dłużej w swoim pałacu. W mieście i okolicach panowała bowiem straszna susza, grożąca nieurodzajem i głodem. Kiedy Donat pomodlił się, spadł tak ulewny deszcz, że niektórzy nazwali go „drugim potopem”.
Św. Donat zmarł około 387 r. i został pochowany w samodzielnie zrobionym grobowcu, znajdującym się w cerkwi zbudowanej na miejscu podarowanym Donatowi przez cesarza.
Donat wyobrażany jest w sposób tradycyjny dla świętych biskupów. Ukazywany jest jako siwobrody starzec w szatach biskupich, centralnie trzymający księgę.
oprac. Jarosław Charkiewicz