Zostań przyjacielem cerkiew.pl
HERMAN, patriarcha konstantynopolitański (Swiatitiel Gierman, patriarch Konstantinopolskij), 12/25 maja.
Urodził się około 634 r. (lub nieco później) i był synem jednego z pierwszych senatorów Konstantynopola. Jego ojciec został zabity przez cesarza Konstantyna, a jego samego, na rozkaz władcy, wcielono do stanu duchownego.
Herman bardzo szybko zasłynął świętością życia, za co awansowano go na biskupa miasta Kyzicus (Hellespont). Jako gorliwy obrońca Cerkwi przed heretykami był nawet zesłany. W 715 r. mianowano go patriarchą konstantynopolitańskim. Jedną z pierwszych decyzji hierarchy było wykluczenie ze społeczności cerkiewnej około stu biskupów, zwolenników monoteletyzmu. Herman szczególnie oddanie walczył też z wprowadzonym dziesięć lat później przez cesarza Leona III, zakazem oddawania czci ikonom. Broniąc ich w liście do cesarza napisał: "Gdy okazujemy nasz szacunek wizerunkom Jezusa Chrystusa, nie oddajemy czci farbie położonej na drewnie; czcimy niewidzialnego Boga w duchu i w prawdzie".
W 730 r. patriarchę usunięto z urzędu. Ostatnie lata życia spędził w Monasterze Chora w Konstantynopolu, gdzie zmarł dziesięć lat później, w bardzo sędziwym wieku. Podczas jego pogrzebu dokonało się wiele cudownych uzdrowień. W 1210 r. krzyżowcy zabrali ciało świętego do Francji i umieścili w benedyktyńskim klasztorze w Bort.
Św. Herman należy do najpłodniejszych pisarzy Cerkwi prawosławnej. W jego spuściźnie znajdują się m.in. dzieło poświęcone dogmatyce "O końcu życia", praca omawiająca błędy monofizytów "List do Armeńczyków", objaśnienie Świętej Liturgii, wiele kazań i hymnów cerkiewnych.
Na ikonach Herman przedstawiany jest w sposób typowy dla świętych biskupów. Jest siwobrodym, starym mężczyzną w biskupich szatach.
Imię Herman pochodzi z języka germańskiego i składa się z wyrazów heri - "drużyna wojenna" i man - "człowiek, mężczyzna". Oznacza więc "wojownika".
opr. Jarosław Charkiewicz