Zostań przyjacielem cerkiew.pl
GURIASZ, arcybiskup kazański (Swiatitiel Gurij, archijepiskop Kazanskij), 20 czerwca/3 lipca (rocznica przeniesienia relikwii w 1630 r.), 5/18 grudnia (rocznica śmierci) i 4/17 października (rocznica otwarcia relikwii w 1595 r.), 1563.
Urodził się w miasteczku Radoneż, w rodzinie biednych dworzan Rugotinych. Będąc młodzieńcem Grzegorz (świeckie imię hierarchy) poszedł na służbę do księcia Iwana Pieńkowa, który zaufał mu i powierzył zarząd całym domem. Stało się to powodem zawiści innych służących, którzy oskarżyli go przed chlebodawcą. Pieńkow rozkazał wtrącić Grzegorza do pełniącej funkcję więzienia głębokiej jamy. Tam spędził dwa lata, zadziwiając wszystkich swą cierpliwością. Gdy został uwolniony, udał się do Monasteru Wołokołamskiego, gdzie złożył śluby zakonne i otrzymał imię Guriasz.
W 1543 r. świętego wybrano ihumenem monasteru lecz w 1552 r. zrzekł się tej funkcji. Po dwóch latach mianowano go przełożonym Monasteru Sieliżarowskiego, a w 1555 r. pierwszym arcybiskupem nowo utworzonej Diecezji Kazańskiej. Ciesząc się poparciem samego cara Iwana IV Groźnego, rozpoczął aktywną działalność misyjną wśród miejscowej ludności. Powołał do życia dwa monastery, zbudował sobór Zwiastowania Matki Bożej, otworzył szkołę dla dzieci. Był niestrudzonym głosicielem Słowa Bożego. Gdy w 1561 r. ciężko zachorował (choroba nie opuściła go do końca życia), trzeba było przynosić go do cerkwi na noszach i leżąc na nich nauczał wiernych.
Przeczuwając zbliżającą się śmierć, Guriasz złożył śluby zakonne wielkiej schimy i po dwóch dniach 4 grudnia 1563 r. zmarł. Pochowano go w Monasterze Przemienienia Pańskiego. W 1595 r. otworzono jego grób. Okazało się, wówczas że ciało nie uległo rozkładowi i wydziela cudowną, uzdrawiającą mirrę. W 1630 r. przeniesiono je do kazańskiego soboru Zwiastowania Matki Bożej.
Wierni modlą się do niego o uzdrowienie, szczególnie przy chorobach oczu oraz bólu głowy. Czczony jest przez Rosyjski Kościół Prawosławny.
W ikonografii święty przedstawiany jest w pełnym stroju biskupim z mitrą na głowie. Chociaż był hierarchą ruskim przeważnie ma szaty typu bizantyjskiego (z dużymi krzyżami). Ma surowy wyraz twarzy i długą, spiczaście zakończoną brodę. Prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię. Na ikonach często przedstawiany jest wraz ze św. Warsonofiuszem, biskupem twerskim.
Imię Guriasz pochodzi z hebrajskiego gourion - "lwiątko". W jęz. arabskim i sefaradyjskim imię to oznacza "wróbelek".
opr. Jarosław Charkiewicz