Zostań przyjacielem cerkiew.pl
IZAJASZ, prorok (Prorok Isaija), 9/22 maja.
Pochodził z Jerozolimy ze znakomitej rodziny. Był człowiekiem niepospolitej inteligencji. O jego życiu mówi m.in. Księga Izajasza.
Dar proroctwa Izajasz otrzymał w cudownym widzeniu w świątyni jerozolimskiej około 740 r. przed Chrystusem. Ujrzał wtedy Boga siedzącego na wysokim tronie, w otoczeniu serafinów, którzy śpiewali "Święty, święty, święty Pan zastępów..." (Swiat, Swiat, Swiat Hospod' Sawaof, ispołń niebo i ziemla sławy Twojeja). Zachwycony cudowną pieśnią wyraził żal, że będąc grzesznym nie może w ten sposób wychwalać Boga. Wówczas zbliżył się do niego jeden z serafinów i rozpalonym węglem z niebieskiego ołtarza dotknął jego ust. W ten sposób Izajasz otrzymał dar proroctwa.
Nauczając Słowa Bożego, Izajasz karcił Izraelitów za bałwochwalstwo, upadek dobrych obyczajów oraz ostrzegał przed niewolą i spustoszeniem ziemi. Był największym prorokiem w Królestwie Judzkim. Za gorące wystąpienie w obronie prawdziwej wiary poniósł męczeńską śmierć. Król Manasses kazał włożyć go do pustego pnia drzewa i przepiłować. Miało to miejsce w VIII w. przed Chrystusem.
Na szczególną uwagę zasługują proroctwa Izajasza dotyczące Zbawiciela świata. Prorok przepowiedział, że narodzi się On z Panny i będzie Bogo-Człowiekiem, spełniającym znaki i cuda, zostanie umęczony, umrze za grzechy ludzi i zmartwychwstanie.
Prorok Izajasz nazywany jest "Księciem proroków" i "Ewangelistą Starego Testamentu". W ikonografii występuje jako najwybitniejszy prorok we wszystkich rzędach proroków. W sztuce wczesnochrześcijańskiej przedstawiany jest jako młodzieniec bez zarostu, natomiast poczynając od ikonografii średniowiecznej posiada powszechnie przyjęty typ proroka. Jest brodatym, starszym mężczyzną, w długim płaszczu z rozwiniętym zwojem pisma w dłoni. Spośród scen biblijnych z jego życia do najczęściej spotykanych należy męczeńska śmierć Izajasza.
oprac. Jarosław Charkiewicz