Zostań przyjacielem cerkiew.pl
JAKUB, biskup Nisibis (Swiatitiel Iakow, jepiskop Nizibijskij), 13/26 stycznia, zm. 350
Był synem ormiańskiego księcia Gefala. Otrzymał dobre wykształcenie, lecz już w młodości zrezygnował ze świeckiej kariery i zamieszkał w pustelni w górach Mezopotamii. Znajdowała się ona w okolicach miasta Nisibis, na granicy Persji i Imperium Rzymskiego. Odziany w kozie skóry, żył tam w modlitwie pod odkrytym niebem, żywiąc się roślinami i owocami.
Za rządów Maksymiana Jakub zasłynął z gorliwości w wierze. W 314 r. mieszkańcy Nisibis wybrali go za to pierwszym biskupem tego miasta. Będąc mądrym, oświeconym pasterzem, wsławił się cudami i przepowiadaniem przyszłości. M.in. dzięki jego modlitwom Nisibis zostało ocalone przed najazdem Persów. Był też nauczycielem w miejscowej szkole katechumenów. Uczestniczył w I Soborze Powszechnym w Nicei w 325 r., gdzie gorliwie bronił czystość wiary. Zmarł około 350 r.
Na prośbę św. Grzegorza Oświeciciela Wielkiej Armenii, Jakub napisał składający się z osiemnastu części traktat na temat wiary, cechujący się siłą przekonywania, serdecznością i przejrzystością. Mógł też być twórcą kilku dzieł, co do autorstwa których badacze nie są zgodni.
Na ikonach święty przedstawiany jest jako siwobrody, stary mężczyzna w biskupich szatach z Ewangelią w dłoniach.
Imię Jakub wywodzi się z języka hebrajskiego i oznacza "ten, którego Bóg wspiera, ochrania".
opr. Jarosław Charkiewicz