Zostań przyjacielem cerkiew.pl
JAN Z USTIUGA, błogosławiony saloita (Błażennyj Ioann, Christa radi jurodiwyj, Ustjużskij), 29 maja/11 czerwca, zm. 1494.
Urodził się w bogobojnej rodzinie we wsi Puchowo w okolicach Ustiuga. Od dzieciństwa prowadził ascetyczne życie. W środy i piątki nie jadł nic, a w pozostałe dni żywił się wyłącznie chlebem i wodą. Był dzieckiem wyjątkowo pokornym, milczącym i zamkniętym w sobie.
Gdy Jan był jeszcze młodzieńcem, jego rodzina przeprowadziła się do miasta Orlec (ponad trzydzieści kilometrów od Ustiuga). Tam po śmierci ojca matka odeszła do monasteru i złożyła śluby zakonne. On sam przez pewien czas pozostawał u jej boku, a później podjął trud szaleńca Bożego. Udał się do Ustiuga, gdzie pewien pobożny człowiek zbudował mu niewielką chałupkę tuż obok cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej. Jan zamieszkał w niej i zaczął prowadzić życie, naśladując św. Prokopa z Ustiuga. Nocą modlił się, a za dnia w zniszczonym odzieniu i boso, bez względu na porę roku, chodził ulicami miasta, od czasu do czasu dla odpoczynku przysiadając na stertach śmieci. Widząc w nim wybrańca Bożego, mieszkańcy traktowali go dobrze. Nawet sam książę Ustiuga Teodor i jego małżonka Maria darzyli go szacunkiem, tym bardziej, że po jego modlitwach ciężko chora księżna szybko wyzdrowiała.
Św. Jan zmarł w młodym wieku 29 maja 1494 r. Pochowano go w pobliżu cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej, a nad grobem wkrótce wzniesiono cerkiew Krzyża Pańskiego.
Błogosławiony Jan i św. Prokop z Ustiuga uważani są za patronów miasta Wielikij Ustiug.
W ikonografii święty przedstawiany jest jako młody mężczyzna bez brody lecz z ciemnym wąsikiem. Bosy, odziany tylko w sięgającą kolan porwaną koszulę. Dłonie (lub jedną z nich) ma modlitewnie złożone na piersi. Często przedstawiany jest wraz ze prep. Prokopem
Imię Jan pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza "Bóg jest łaskawy".
opr. Jarosław Charkiewicz