Jerzy, książe Włodzimierski (1238)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Jerzy, książe Włodzimierski (1238)

JERZY, wielki książę włodzimierski (Błagowiernyj wielikij kniaź Gieorgij /Jurij/ Wsiewołodowicz Władimirskij), 4/17 lutego i 23 czerwca/6 lipca (Sobór świętych włodzimierskich).

Urodził się w 1189 r. Był synem księcia Wsiewołoda III. Od młodości zapałał gorącą miłością do Boga, przejawiającą się rygorystycznym przestrzeganiem przykazań i działalnością dobroczynną. Jeszcze będąc młodzieńcem przyczynił się do rozbudowy włodzimierskiego Monasteru Bożego Narodzenia.

W 1212 r. Jerzy został wielkim księciem włodzimierskim. Umiejętnie kierując powierzonym mu ludem, dokładał wszelkich starań, aby wiara prawosławna umacniała się wśród poddanych, a Słowo Boże docierało do pogan poza granicami księstwa. W tym celu założył miasto Niżny Nowogród, gdzie wzniósł dwie wspaniałe cerkwie. Gorliwy w głoszeniu chrześcijaństwa książę otrzymał przydomek "Ojca i Pana".

Podczas najazdu Tatarów na ziemie ruskie Jerzy stanął na czele obrońców księstwa. W 1238 r. Batu-chan pojawił się pod murami Włodzimierza. Zdobył miasto, a większość mieszkańców, w tym rodzinę książęcą, wymordował. 4 marca doszło do decydującego starcia nad rzeką Sitą. Pomimo męstwa wojska ruskie zostały pokonane. Zginął też sam książę. Jego ciało odnalazł na pobojowisku biskup rostowski Cyprian, po czym przewiózł do Rostowa. Rok poźniej przeniesiono je do Włodzimierza. W 1645 r. otwarto jego grób, ciało przełożone do srebrnego grobowca i na stałe umieszczone w soborze Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu.

W ikonografii święty przedstawiany jest w dwóch odmiennych typach: jako mężczyzna w książęcej zbroi, z koroną na głowie, mieczem (a niekiedy również tarczą) u nogi i wysoko uniesionym krzyżem w dłoni, bądź odziany w książęcy płaszcz z rękoma modlitewnie skierowanymi ku "Chrystusowi w obłoku". Ma zazwyczaj krótką brodę, której kolor różni się zależnie od wyobrażenia, poczynając od blondu, kończąc na brunatnej.

Imię Jerzy pochodzi z języka greckiego i oznacza "rolnik" (gr. georgos).

oprac. Jarosław Charkiewicz