Zostań przyjacielem cerkiew.pl
METODY PIESZO NOSZĄCY, ihumen (Prepodobnyj Miefodij, ihumien Piesznoszskij), 14/27 czerwca, zm. 1392.
Przydomek święty ("Piesznoski") otrzymał po tym jak na własnych nogach przeprawiał się spławiając drewno na budowę monasteru. Metody był założycielem klasztoru piesznoskiego. W młodości przybył do św. Sergiusza z Radoneża, gdzie przebywał pod jego duchową opieką przez kilka lat. Następnie po błogosławieństwie świętego nauczyciela, Metody oddalił się na pustynne miejsce na rzeką Jachromą i w lesie wybudował celę.
Wkrótce do tej głuchej i grząską okolicę przybyło do niego kilku uczniów, pragnących naśladować jego święte życie. Święty Sergiusz odwiedzał go, poradził mu też by założył tam monaster i wybudował świątynię. Metody sam pracował przy budowie cerkwi i klasztoru, własnoręcznie przeprawiając drzewa przez rzekę, którą od tamtej pory zaczęto nazywać Piesznoszą (nosić pieszo).
W 1391 roku święty został ihumenem swego monasteru. Niekiedy oddalał się dwie wiorsty od klasztoru, gdzie ćwiczył się w modlitwie, tam też spotykał się dla duchowych rozmów ze świętym Sergiuszem, przez co miejscowość ta otrzymała nazwę Biesieda (ros. rozmowa).
Święty został pochowany w założonym przez siebie klasztorze w 1392 roku. W 1732 nad jego relikwiami zbudowano cerkiew ku czci świętych Sergiusza z Radoneża i Metodego pieszo noszącego. Początek lokalnego kultu szacowany jest na koniec XVII - początek XVIII wieku.
Imię Metody pochodzi od greckiego wyrazu methodos - "poznawanie, badanie; metoda; umiejętność". Niektórzy błędnie wywodzą je od łacińskiego metuo - "przestraszyć się, bać się".
opr. Tomasz Sulima