Zostań przyjacielem cerkiew.pl
OLIMPIA, diakonisa (Swiataja diokonissa Olimpiada), 25 lipca/7 sierpnia.
Urodziła się około 366 r. Była córką znanego dostojnika państwowego z Konstantynopola. Mając osiemnaście lat poślubiła prefekta tego miasta Nebrydiusza, ale po niespełna dwóch latach owdowiała. Postanowienie, że ponownie nie wstąpi w związek małżeński wpędziło ją w kłopoty, była bowiem zarówno bogata jak i piękna. W 391 r. przekazała wielkie sumy na cele dobroczynne i chrześcijańskie świątynie. Od patriarchy Nektariusza otrzymała też godność diakonisy.
Wraz z innymi diakonisami Olimpia wiodła surowe życie. Była najważniejszą i najbardziej umiłowaną z niewiast, które pozostały wierne patrz św. Janowi Złotoustemu, gdy ten w 404 r. został deportowany do Kukuzy w Armenii. Za popieranie jego sprawy musiała wiele wycierpieć. Gdy oskarżono ją o zamiar podpalenia katedry w Konstantynopolu, z ironią i odwagą stawiła czoło prefektowi. Ukarano ją wysoką grzywną i od tej pory aż do śmierci przerzucano z miejsca na miejsce. Mimo to przeciwieństwa losu znosiła z ogromną cierpliwością, będąc przy tym wzorem rozwagi, mądrości i życzliwości w stosunku do prześladowców. Zmarła 25 lipca 408 r. prawdopodobnie w Nikomedii.
Zachowało się siedemnaście listów św. Jana Złotoustego adresowanych do Olimpii. Zawierały one wiadomości o ich autorze, wskazania, aby zbyt daleko nie posuwała się w swej dobroczynności (prowadziło to do wykorzystywania jej dobroci), podziękowania za jej wierną służbę oraz przekazywały dalsze odpowiedzialne zadania.
Na ikonach święta ubrana jest w ciemne mnisze szaty, w prawej dłoni trzyma krzyż.
oprac. Jarosław Charkiewicz