Zostań przyjacielem cerkiew.pl
PACHOMIUSZ NIERECHSKI, mnich (Prepodobnyj Pachomij Nierechtskij, Kostromskoj), 15/28 maja.
Urodził się na początku XIV w. we Włodzimierzu nad Klaźmą. Rodzice - Ignacy i Anna - dali mu na imię Jakub. Będący duchownym ojciec nauczył go czytać, pisać i zapoznał z Pismem Świętym. Po jego śmierci, mający zaledwie dwanaście lat chłopiec wstąpił do Monasteru Narodzenia Matki Bożej we Włodzimierzu, złożył śluby zakonne i otrzymał imię Pachomiusz.
Gdy w 1362 r. św. Aleksy, metropolita moskiewski, reaktywował w tym mieście Monaster świętych Konstantyna i Heleny, mnich został jego pierwszym ihumenem. Funkcji tej nie pełnił jednak długo, bowiem miał skłonności do przebywania w samotności. Pewnego dnia w tajemnicy opuścił wspólnotę i w poszukiwaniu miejsca na założenie pustelni udał się w okolice Nierechty. Mieszkańcy miasteczka udostępnili mu działkę ziemi i zaczęli pomagać przy budowie cerkwi Świętej Trójcy. Wkrótce u jego boku zaczęli osiedlać się inni mnisi, którzy musieli przestrzegać wprowadzonych przez świętego surowych zasad. Nikt nie miał prawa do posiadania własności, a monaster utrzymywano wyłącznie z pracy ich rąk na roli. Pachomiusz był też prawdziwym ojcem duchowym okolicznych mieszkańców, którzy przybywali do niego po wszelkie porady.
Zmarł, będąc już sędziwym starcem, 23 marca 1384 r. Jego ciało spoczęło pod zbudowana przez niego cerkwią. Kult świętego ma zasięg lokalny.
W ikonografii Pachomiusza przedstawia się w sposób tradycyjny. Jest starym mężczyzną z siwą, niedługą brodą, ubranym w szaty mnicha wielkiej schimy z nakryciem głowy. Zazwyczaj prawą dłoń w modlitwie składa na piersi, w lewej trzyma rozwinięty zwój z nauką skierowaną do braci.
oprac. Jarosław Charkiewicz