Zostań przyjacielem cerkiew.pl
PAWEŁ KOMELSKI, mnich (Prepodobnyj Pawieł Komielskij, Obnorskij), 10/23 stycznia.
Urodził się w 1317 r. w Moskwie w rodzinie bojarskiej. Od młodości wyjątkowo gorliwie uczęszczał na nabożeństwa do cerkwi, wyróżniał się też miłosierdziem wobec biednych.
Gdy Paweł miał dwadzieścia dwa lata rodzice zdecydowali, że należy go ożenić. Słysząc to święty w tajemnicy uciekł z domu i zamieszkał w jednym z monasterów położonych nad Wołgą. Tam złożył śluby zakonne, a następnie przeniósł się do wspólnoty św. Sergiusza z Radoneża. Początkowo był bratem posługującym świętego, po czym z jego błogosławieństwa przez piętnaście lat mieszkał samotnie w pustelni. Jednak bracia odnaleźli go. Wówczas, otrzymując od swego nauczyciela na drogę miedziany krzyż, ruszył w poszukiwaniu miejsca do spokojnego życia. Po długich wędrówkach osiadł w lasach Komelskich koło Wołogdy.
Początkowo przez trzy lata mieszkał w dziupli wielkiej lipy. Później nad rzeką Nurmą zbudował sobie celę i wykopał studnię. Nie jadł przez pięć dni w tygodniu. Jedynie w soboty i niedziele spożywał chleb popijając go wodą. Mając siedemdziesiąt dwa lata, z błogosławieństwa metropolity Focjusza, Paweł zbudował cerkiew Świętej Trójcy i założył monaster, nadając mu bardzo surową regułę. Na ihumena wybrał swego ucznia Aleksandra, a sam zamieszkał w pustelni na górze. Zmarł w 1429 r. w wieku stu dwunastu lat.
W 1546 r. otwarto grób Pawła, a rok później zaliczono go do grona świętych. Jego kult ma zasięg lokalny.
W ikonografii mnich przedstawiany jest jako siwobrody mężczyzna w zakonnych szatach. W jednym ujęciu błogosławi, w innym obiema rękoma trzyma rozwinięty zwój ze skierowanymi do braci słowami duchowego testamentu.
Imię Paweł pochodzi od łacińskiego słowa paulus - "mały, drobny".
opr. Jarosław Charkiewicz