Piotr, car bułgarski (967)

PIOTR, król bułgarski (Błagowiernyj Pietr, car Bołgarskij), 30 stycznia/12 lutego.

Był starszym synem króla Symeona, jednego z najbardziej znanych władców bułgarskich i wnukiem oświeciciela Bułgarii św. króla Borysa. Wychowany w Konstantynopolu Symeon przygarnął wygnanych z Moraw uczniów św. Cyryla i św. Metodego. Pod jego kierunkiem dokonywano przekładów cerkiewnych ksiąg z języka greckiego na cerkiewnosłowiański.

W takim prawosławnym duchu był wychowywany Piotr. Ojciec ożenił go z bizantyjską królewną. Po jego śmierci Piotr kontynuował rozpoczętą przez Symeona pracę duchowego oświecania narodu bułgarskiego. Różnił się jednak od niego jedną zasadniczą cechą. Był władcą wyjątkowo pokojowo usposobionym, co w owych czasach uchodziło za bardzo niezwykłe. Podczas gdy jego ojciec nie unikał wojen, on uważał nawet za zbędne utrzymywanie armii.

Dla duchowego rozwoju Cerkwi Bułgarskiej prawie czterdziestoletni okres panowania króla Piotra był bardzo owocny. W tym czasie Konstantynopol przyznał Jej rangę patriarchatu (król Symeon już wcześniej ogłosił Cerkiew Bułgarską patriarchatem, lecz nie było to poparte błogosławieństwem Cerkwi-Matki), a pierwszym patriarchą został arcybiskup Damian. Za jego panowania żył też wielki asceta bułgarski św. Jan Rylski. Wznoszono liczne monastery, a stan zakonny cieszył się ogromnym wsparciem władcy.

Pokojowe usposobienie króla doprowadziło jednak latem 969 r. do całkowitego zniszczenia Bułgarii przez księcia kijowskiego Światosława. Wcześniej 30 stycznia tego samego roku Piotr zmarł. Zasługą władcy pozostało to, że chociaż materialnie jego królestwo zostało zniszczone, to przebogaty duch prawosławny pozostał w sercach i duszach Bułgarów.

Imię Piotr pochodzi od greckiego słowa petros - "kamień" (lub petra - "skała, opoka").

opr. Jarosław Charkiewicz