Piotr, metropolita Krutitsy (1937)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Piotr, metropolita Krutitsy (1937)

PIOTR, metropolita krucicki, męczennik (Swiaszczennomuczenik Pietr, mitropolit Krutickij), 27 września/10 października i niedziela po 25 stycznia/7 lutego (Sobór nowych męczenników rosyjskich).

Urodził się w 1862 r. w Guberni Woroneskiej w rodzinie duchownego. Ukończył seminarium duchowne w Woroneżu, a następnie Moskiewską Akademię Teologiczną.

Obdarzony przez Boga niezwykłymi zdolnościami naukowymi i organizacyjnymi, aktywnie włączył się do pracy nad reformą systemu oświatowego i naukowego Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Stałość jego charakteru, takt oraz talent pedagogiczny niezwykle pozytywnie wpłynęły na reformę. Sprawował ponadto funkcję doradcy Świętego Synodu i był świeckim członkiem komitetu naukowego Cerkwi. Brał aktywny udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej 1917-1918 r.

Gdy w wyniku rewolucji 1917 r. Cerkiew znalazła się w niezwykle trudnej sytuacji, Piotr był najbliższym pomocnikiem patriarchy Tychona. W 1920 r. hierarcha zaproponował mu złożenie ślubów zakonnych i wyświęcenie na biskupa. Jednak za przeciwdziałanie inicjowanemu i wspieranemu przez władze radzieckie rozłamowi w Cerkwi, skazano go na trzy lata zsyłki. Po powrocie został mianowany metropolitą krucickim. W 1925 r., na mocy testamentu patriarchy Tychona, zaczął pełnić obowiązki "Strażnika tronu patriarszego" (miestoblustitiel - locum tenens). Jeszcze w tym samym roku aresztowano go i uwięziono. Niedopuszczany przez władze do rzeczywistego wypełniania swych obowiązków był kilkakrotnie zsyłany na Syberię oraz za koło podbiegunowe.

Swe ziemskie życie schorowany hierarcha zakończył 10 października 1937 r., będąc rozstrzelanym przez NKWD. Został pochowany w Magnitogorsku w nieznanym miejscu. Rosyjska Cerkiew Prawosławna zaliczyła go do grona świętych w 1997 r. Jest jednym z najbardziej znanych rosyjskich nowych męczenników.

W ikonografii święty przedstawiany jest w biskupich szatach, w których dominuje czerwień oraz białym kłobuku na głowie. Ma surowe rysy twarzy i charakterystyczną niedługą, siwiejącą, kwadratopodobną brodę. W prawej dłoni trzyma krzyż, w lewej biskupi żezł.

Imię Piotr pochodzi od greckiego słowa petros - "kamień" (lub petra - "skała, opoka").

opr. Jarosław Charkiewicz