Zostań przyjacielem cerkiew.pl
SERAFINA, męczennica (Muczenica Sierafima), 29 lipca/11 sierpnia.
Pochodziła z Antiochii. Mieszkała w miejscowości Windena u pewnej pochodzącej ze znanego, senatorskiego rodu kobiety imieniem Sabina. Będąc chrześcijanką, przekonała do swej wiary również chlebodawczynię.
Gdy dowiedział się o tym rządca Beryl wysłał służących, aby pojmali Serafinę i przyprowadzili przed sąd. Przeciwko temu ostro zaprotestowała Sabina. Dziewczyna przekonywała ją, aby pozwoliła jej udać się na sąd. W końcu Sabina postanowiła pójść do rządcy wraz z nią. Gdy ten ujrzał znaną obywatelkę, zmieszany rozkazał uwolnić obie. Jednak po trzech dniach sytuacja powtórzyła się i Sabina ponownie pojawiła się u rządcy. Tym razem był on jednak nieubłagany. Pomimo gróźb Sabiny, rozkazał Serafinie, aby złożyła ofiarę bożkom. Święta zdecydowanie oświadczyła, że nie wyrzeknie się Chrystusa. Wtedy Beryl kazał wtrącić ją do więzienia i zhańbić. Serafina zwróciła się do Boga z płomienną modlitwą i w chwili, gdy bezwstydni młodzieńcy chcieli zniewolić dziewczynę, rozpoczęło się trzęsienie ziemi.
Zaskoczony władca rozkazał podpalać jej ciało świecami, które jednak zaczęły gasnąć. Gdy zaczęto bić ją pałkami, ponownie rozpoczęło się trzęsienie ziemi, a odłamek narzędzia męki wpadł do oka Beryla. Wściekły, oślepiony władca rozkazał ściąć ją mieczem. Sabina pochowała ciało Serafiny w przygotowanym dla siebie grobie. Miało to miejsce między 117-138 r.
Na ikonach święta przedstawiana jest jako młodziutka kobieta z krzyżem w (zazwyczaj) lewej dłoni i jasnoczerwonym płaszczu, okrywającym również jej głowę.
Imię Serafina jest żeńskim odpowiednikiem imienia Serafin i pochodzi od hebrajskiego seraphin - "płonący, płomienny, palący".
opr. Jarosław Charkiewicz