Zostań przyjacielem cerkiew.pl
ANTONI Martkofeli z Iberii, mnich i asceta, stylita (Prepodobnyj Antonij Martkopskij, Iwerskij, stołpnik, gruz. ანტონ მარტმყოფელი), 19 stycznia/1 lutego, 7/20 maja i 16/29 sierpnia (Wspomnienie "Nie ręką ludzką uczynionego obrazu Zbawiciela"), zm. VI w.
Był uczniem św. Jana z Zedazeni, jednym z trzynastu świętych ojców kapadockich, założycieli gruzińskiego monastycyzmu, który pojawił się w Gruzji w VI w. Według podania, święty przyniósł ze sobą pierwszy odcisk na "dachówce" z oryginału przedstawienia "Nie ręką ludzką uczynionego obrazu Zbawiciela" z Edessy.
Zamieszkał na odludnej górze, którą nazwaną "martkofeli" (co znaczy "odludna"), gdzie założył monaster i zbudował świątynię ku czci Nie ręką ludzką uczynionego obrazu Zbawiciela. Ostatnie 15 lat swego życia święty Antoni doskonalił się duchowo na słupie, dzięki czemu określany jest jako stylita Kościoła Iberii (Gruzji).
Po zakończeniu ziemskiego życia Antoni został pochowany w zbudowanym przez niego kościele. Na jego grobie, do którego przybywało wielu chrześcijan, zdarzały się cudowne uzdrowienia.
Kościół gruziński czci świętego 16/29 sierpnia, szczególnie w świątyni Anczischati (Tbilisi), gdzie przechowywana była cudowna ikona Nie ręką ludzką uczynionego obrazu Zbawiciela, którą przyniósł św. Antoni. Jest czczony lokalnie jako święty gruziński.
Imię Antoni pochodzi z greki i oznacza "nabyty, nabywać zamiast". Niekiedy wywodzi się je też od greckiego wyrazu anthos - "bezcenny" lub "kwiat".
oprac. Tomasz Sulima