Zostań przyjacielem cerkiew.pl
TEODOZY Totemski, mnich (Prepodobnyj Fieodosij Totiemskij), 28 stycznia/10 lutego.
Urodził się na początku XVI w. Nosił nazwisko Sumorin. Po otrzymaniu dobrego wykształcenia, podporządkowując się woli rodziców, ożenił się i Bóg obdarzył go córką Mariną.
Życie rodzinne nie przeszkadzało świętemu w doskonaleniu duchowego życia. Jednak po śmierci rodziców i małżonki, przekazał córkę na wychowanie krewnym, oddał jej cały swój majątek, a sam wstąpił do Monasteru Pryłuckiego, założonego przez św. Dymitra Pryłuckiego. Tam wykonując ciężkie prace pokrzepił się duchowo. Szybko zdobył zaufanie przełożonego, który powierzył mu nadzór nad warzelniami soli w okolicach miasta Totma.
Cicha okolica odpowiadała Teodozemu, który uprosił przełożonego, aby błogosławił mu na wzniesienie tam monasteru. Zgodę na to otrzymał też od patrz św. Makarego, metropolity moskiewskiego i samego cara Iwana IV Groźnego, który zwolnił wspólnotę od płacenia podatków. Dzięki zdolnościom Teodozego, monaster rozwijał się zarówno duchowo jak i materialnie. Spełniał też ważną rolę w szerzeniu oświaty wśród okolicznej ludności.
Św. Teodozy zasnął snem wiecznym 28 stycznia 1568 r. Dopiero wtedy bracia odkryli, iż przez cały czas nosił na sobie włosianicę i łańcuchy, którymi umartwiał swoje ciało. Miały wówczas miejsce liczne cudowne uzdrowienia, których spisano 146.
Gdy o świętym zaczęto zapominać, w 1795 r. otwarto jego grób. Okazało się wówczas, że ciało nie uległy rozłożeniu. Cztery lata później zaliczono go do grona świętych.
Na ikonach święty przedstawiany jest w szatach mnicha wielkiej schimy z kapturem. Jest starym mężczyzną z krótką, siwą, zaokrągloną u dołu brodą. Zależnie od ujęcia w dłoni trzyma żezł lub zwinięty zwój, drugą składa lub unosi w modlitewnym geście.
oprac. Jarosław Charkiewicz