Zostań przyjacielem cerkiew.pl
TRYFILIUSZ, biskup Nikozji (Swiatitiel Trifillij, jepiskop Lewkussijskij), 13/26 czerwca, zm. ok 370.
Święty biskup Tryfiliusz urodził się Konstantynopolu, wykształcenie otrzymał w Bejrucie (ówczesna Syria). Był bardzo uczony i elokwentny. Mimo to hierarcha na swojego mentora wybrał sobie nie osobę wykształconą, ale męża wielkiej świętości - świętego Spirydona, biskupa Tremithus.
Gdy cesarz Konstantyn II ciężko zachorował i nie otrzymując pomocy od lekarzy zwrócił z gorliwą modlitwą ku Bogu, we śnie zobaczył anioła wskazującego na sobór biskupów. Przybysz powiedział, że jedynie przez dwóch z nich będzie mógł otrzymać uzdrowienie. Cesarz miał wówczas rozesłać po wszystkich prowincjach imperium dekret, nakazujący zebranie biskupów.
Rozkaz ten otrzymał również św. Spirydon. Wraz ze swoim uczniem, Tryfiliuszem, udał się do imperatora. Chory natychmiast rozpoznał w nich wskazanych przez anioła uzdrowicieli. Ukłonił się im i prosił o modlitwę o jego uzdrowienie. Spirydon modląc się dotknął głowy cesarza, a ten stał się zdrowym. Święty Tryfiliusz zachwycił się pięknem pałacu, majestatem imperatora, przepychem dworskiego życia. Nauczyciel odpowiedział mu pytając: "Dlaczego się dziwisz? Czy ten blask czyni cesarza bardziej pobożnym? Wszyscy oni są imperatorami i władcami - jednakowo z najgorszymi żebrakami umrą i staną na Sąd Boży. Należy szukać wiecznych dóbr i niebiańskiej chwały".
Niedługo później Tryfiliusz został osadzony na katedrę biskupią w Nikozji na Cyprze. Często odwiedzał biskupa Spirydona. Pewnego razu przechadzali się razem pośród wyróżniających się swoim pięknem i obfitością winnic i ogrodów w miejscowości zwanej Parimna. Hierarcha Tryfiliusz przyciągnięty pięknem przyrody zapragnął wejść w posiadanie tej ziemi. Przyjaciel przejrzał myśl Tryfiliusza i rzekł: "Po co nieustannie myślisz o ziemskich i przemijających dobrach? Nasze mieszkania i bogactwa na Niebiosach, o nie trzeba się starać". W ten sposób święty biskup Spirydon stopniowo pomagał wznosić się swemu uczniowi w duchowym doskonaleniu. Tryfiliusz osiągał je dzięki modlitwom świętego nauczyciela. Święty Tryfiliusz miał łaskawą duszę, niezłomne serce, wielką wiarę, miłość do wszystkich oraz inne cnoty.
Pewnego razu na Cyprze odbywał się sobór biskupów. Ojcowie soboru prosili świętego biskupa Tryfiliusza, znanego ze swojej uczoności i krasomówstwa, by dał pouczenie wiernym. Opowiadając przypowieść o uzdrowieniu paralityka (Mk 2,11) w miejsce słowa "łoże" użył określenia "pościel", co oburzyło niecierpiącego niedokładnego cytowania Ewangelii św. Spirydona. Powiedział mu wtedy: "Czyżbyś był lepszy od tego który powiedział 'łoże', że się wstydzisz Jego słowa?" - po czym opuścił świątynię. W taki sposób święty dawał Tryfiliuszowi lekcje pokory, aby nie wywyższał się danym mu talentem w mowie. Święty biskup Tryfiliusz w sposób mądry pasł swoje stado. Za środki, które otrzymał w spadku po matce wybudował w Nikozji monaster. Odszeł w głębokiej starości około roku 370. Na początku XII wieku relikwie św. Tryfiliusza widział na Cyprze ruski pielgrzym, ihumen Daniel.
Tryfiliusz to imię pochodzenia greckiego (Triphyllios), wywodzące się od imienia króla Arkadii, Triphylosa.
opr. Tomasz Sulima