Czytania liturgiczne na 25 czerwca 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Rz 3,19-26
Rz 3, 19

A wiemy, że to, co Prawo powiada, mówi do tych, co są pod Prawem, by wszelkie usta zamilkły i aby cały świat został poddany pod [osąd] Boży,

Бра́тїе, вѣ́мы, ꙗ҆́кѡ є҆ли̑ка зако́нъ глаго́летъ, сꙋ́щымъ въ зако́нѣ глаго́летъ: да всѧ́ка ᲂу҆ста̀ заградѧ́тсѧ, и҆ пови́ненъ бꙋ́детъ ве́сь мі́ръ бг҃ови.

20

jako że z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwione przed Nim żadne ciało; przez Prawo bowiem [tylko] poznanie grzechu.

занѐ ѿ дѣ́лъ зако́на не ѡ҆правди́тсѧ всѧ́ка пло́ть пред̾ ни́мъ: зако́номъ бо позна́нїе грѣха̀.

21

A teraz bez Prawa ukazała się sprawiedliwość Boża, poświadczona przez Prawo i Proroków,

Нн҃ѣ же кромѣ̀ зако́на пра́вда бж҃їѧ ꙗ҆ви́сѧ, свидѣ́тельствꙋема ѿ зако́на и҆ прⷪ҇рѡ́къ.

22

a sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa we wszystkich i na wszystkich wierzących, nie ma bowiem rozróżnienia,

Пра́вда же бж҃їѧ вѣ́рою і҆и҃съ хрⷭ҇то́вою во всѣ́хъ и҆ на всѣ́хъ вѣ́рꙋющихъ: нѣ́сть бо ра́знствїѧ,

23

bo wszyscy zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Bożej,

вси́ бо согрѣши́ша, и҆ лише́ни сꙋ́ть сла́вы бж҃їѧ,

24

darmo usprawiedliwieni Jego łaską przez odkupienie w Chrystusie Jezusie.

ѡ҆правда́еми тꙋ́не блгⷣтїю є҆гѡ̀, и҆збавле́нїемъ, є҆́же ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ і҆и҃сѣ,

25

Tego to Bóg ustanowił ofiarą przebłagalną we krwi Jego, przez objawienie wiary, aby ukazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie przedtem popełnionych grzechów

є҆го́же предположѝ бг҃ъ ѡ҆чище́нїе вѣ́рою въ кро́ви є҆гѡ̀, въ ꙗ҆вле́нїе пра́вды своеѧ̀, за ѿпꙋще́нїе пре́жде бы́вшихъ грѣхѡ́въ,

26

w Bożej cierpliwości, dla ukazania Jego sprawiedliwości w teraźniejszym czasie, że On jest sprawiedliwy i że usprawiedliwia tego, kto wierzy w Jezusa.

въ долготерпѣ́нїи бж҃їи, и҆ въ показа́нїе пра́вды є҆гѡ̀ въ нн҃ѣшнее вре́мѧ, во є҆́же бы́ти є҆мꙋ̀ првⷣнꙋ и҆ ѡ҆правда́ющꙋ сꙋ́щаго ѿ вѣ́ры і҆и҃совы.

Ew. Mt 7,1-8
Mt 7, 1

Rzecze Pan: Nie osądzajcie, abyście nie byli osądzeni.

Речѐ гдⷭ҇ь: Не сꙋди́те, да не сꙋди́ми бꙋ́дете.

2

Jakim bowiem sądem sądzicie, zostaniecie osądzeni, i jaką miarą mierzycie, zostanie wam odmierzone.

и҆́мже бо сꙋдо́мъ сꙋ́дите, сꙋ́дѧтъ ва́мъ: и҆ въ ню́же мѣ́рꙋ мѣ́рите, возмѣ́ритсѧ ва́мъ.

3

Czemuż to widzisz źdźbło w oku brata twego, a w twoim zaś oku belki nie zauważasz?

Что́ же ви́диши сꙋче́цъ, и҆́же во ѻ҆́цѣ бра́та твоегѡ̀, бервна́ же, є҆́же є҆́сть во ѻ҆́цѣ твое́мъ, не чꙋ́еши;

4

Albo jak można mówić bratu twemu: Pozwól mi wyjąć źdźbło z oka twego, a oto belka w oku twoim.

И҆лѝ ка́кѡ рече́ши бра́тꙋ твоемꙋ̀: ѡ҆ста́ви, да и҆змꙋ̀ сꙋче́цъ и҆з̾ ѻ҆чесѐ твоегѡ̀: и҆ сѐ, бервно̀ во ѻ҆́цѣ твое́мъ;

5

Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka twego, a wtedy przejrzysz, by wyjąć źdźbło z oka brata twego.

Лицемѣ́ре, и҆змѝ пе́рвѣе бервно̀ и҆з̾ ѻ҆чесѐ твоегѡ̀, и҆ тогда̀ ᲂу҆́зриши и҆з̾ѧ́ти сꙋче́цъ и҆з̾ ѻ҆чесѐ бра́та твоегѡ̀.

6

Nie dawajcie tego, co święte, psom ani nie rzucajcie pereł waszych przed świnie, aby nie podeptały ich swymi nogami i nie zawróciwszy, nie rozszarpały was.

Не дади́те ст҃а̑ѧ псѡ́мъ, ни помета́йте би́сєръ ва́шихъ пред̾ свинїѧ́ми, да не поперꙋ́тъ и҆̀хъ нога́ми свои́ми и҆ вра́щшесѧ расто́ргнꙋтъ вы̀.

7

Proście, a zostanie wam dane, szukajcie, a znajdziecie, dobijajcie się, a będzie wam otwarte.

Проси́те, и҆ да́стсѧ ва́мъ: и҆щи́те, и҆ ѡ҆брѧ́щете: толцы́те, и҆ ѿве́рзетсѧ ва́мъ:

8

Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, i kto szuka, znajduje, i temu, który się dobija, będzie otwarte.

всѧ́къ бо просѧ́й прїе́млетъ, и҆ и҆щѧ́й ѡ҆брѣта́етъ, и҆ толкꙋ́щемꙋ ѿве́рзетсѧ.

świętemu:
Ap. Ga 5,22 - 6,2
Ga 5, 22

A owocem Ducha jest: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, miłosierdzie, wiara,

Бра́тїе, пло́дъ дх҃о́вный є҆́сть: любы̀, ра́дость, ми́ръ, долготерпѣ́нїе, блгⷭ҇ть, млⷭ҇рдїе, вѣ́ра,

23

łagodność, wstrzemięźliwość; względem takowych nie ma Prawa.

кро́тость, воздержа́нїе: на таковы́хъ нѣ́сть зако́на.

24

Ci, co należą do Chrystusa, ukrzyżowali ciało wraz z namiętnościami i żądzami.

А҆ и҆̀же хрⷭ҇тѡ́вы сꙋ́ть, пло́ть распѧ́ша со страстьмѝ и҆ похотьмѝ.

25

Skoro więc żyjemy Duchem, według Ducha też postępujmy.

А҆́ще живе́мъ дꙋ́хомъ, дꙋ́хомъ и҆ да хо́димъ.

26

Nieżądni próżnej chwały, prowokując jedni drugich i zazdroszcząc sobie nawzajem.

Не быва́имъ тщесла́вни, дрꙋ́гъ дрꙋ́га раздража́юще, дрꙋ́гъ дрꙋ́гꙋ зави́дѧще.

Ga 6, 1

Bracia, nawet jeśli ktoś zostanie przyłapany na jakimś występku, to wy, duchowi, poprawiajcie go w duchu łagodności, uważając na siebie, żebyś i ty nie uległ pokusie.

Бра́тїе, а҆́ще и҆ впаде́тъ человѣ́къ въ нѣ́кое прегрѣше́нїе, вы̀ дꙋхо́внїи и҆справлѧ́йте такова́го дꙋ́хомъ кро́тости: блюды́й себѐ, да не и҆ ты̀ и҆скꙋше́нъ бꙋ́деши.

2

Jeden drugiego ciężary noście: i tak właśnie wypełnicie Prawo Chrystusowe.

Дрꙋ́гъ дрꙋ́га тѧгѡты̀ носи́те, и҆ та́кѡ и҆спо́лните зако́нъ хрⷭ҇то́въ.

Ew. Łk 6,17-23
Łk 6, 17

W owym czasie, stanął Jezus na równinie i [był tam] tłum wielki uczniów Jego i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem, i z przymorza [koło] Tyru i Sydonu,

Во вре́мѧ ѻ҆́но, ста̀ і҆и҃съ на мѣ́стѣ ра́внѣ, и҆ наро́дъ ᲂу҆чєни́къ є҆гѡ̀, и҆ мно́жество мно́го люде́й ѿ всеѧ̀ і҆ꙋде́и, и҆ і҆ерꙋсали́ма, и҆ помо́рїѧ тѵ́рска и҆ сїдѡ́нска:

18

którzy przyszli, aby Go usłyszeć i uleczyć się ze swych chorób. Także dręczeni przez duchy nieczyste byli uzdrawiani.

и҆̀же прїидо́ша послꙋ́шати є҆гѡ̀ и҆ и҆сцѣли́тисѧ ѿ недꙋ̑гъ свои́хъ, и҆ стра́ждꙋщїи ѿ дꙋ̑хъ нечи́стыхъ: и҆ и҆сцѣлѧ́хꙋсѧ.

19

A cały tłum próbował Go dotknąć, moc bowiem z Niego wychodziła i leczyła wszystkich.

И҆ ве́сь наро́дъ и҆ска́ше прикаса́тисѧ є҆мꙋ̀: ꙗ҆́кѡ си́ла ѿ негѡ̀ и҆схожда́ше и҆ и҆сцѣлѧ́ше всѧ̑.

20

On zaś, podniósłszy oczy na swych uczniów, mówił: Błogosławieni ubodzy, albowiem wasze jest Królestwo Boże.

И҆ то́й возве́дъ ѻ҆́чи своѝ на ᲂу҆чн҃кѝ своѧ̑, гл҃аше: бл҃же́ни ни́щїи дꙋ́хомъ: ꙗ҆́кѡ ва́ше є҆́сть црⷭ҇твїе бж҃їе.

21

Błogosławieni głodni teraz, albowiem nasyceni będziecie. Błogosławieni płaczący teraz, albowiem roześmiejecie się.

Бл҃же́ни, а҆́лчꙋщїи нн҃ѣ: ꙗ҆́кѡ насы́титесѧ. Бл҃же́ни, пла́чꙋщїи нн҃ѣ: ꙗ҆́кѡ возсмѣе́тесѧ.

22

Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i kiedy was wyrzucą, i zelżą, i wymażą imię wasze jako niegodziwe ze względu na Syna Człowieczego.

Бл҃же́ни бꙋ́дете, є҆гда̀ возненави́дѧтъ ва́съ человѣ́цы, и҆ є҆гда̀ разлꙋча́тъ вы̀ и҆ поно́сѧтъ, и҆ пронесꙋ́тъ и҆́мѧ ва́ше ꙗ҆́кѡ ѕло̀, сн҃а чл҃вѣ́ческагѡ ра́ди.

23

Weselcie się w ów dzień i radujcie. Oto bowiem nagroda wasza wielka jest w niebiosach. Tak samo bowiem czynili prorokom ojcowie ich.

Возра́дꙋйтесѧ въ то́й де́нь и҆ взыгра́йте: се́ бо, мзда̀ ва́ша мно́га на нб҃сѝ. По си̑мъ бо творѧ́хꙋ прⷪ҇ро́кѡмъ ѻ҆тцы̀ и҆́хъ.