Czytania liturgiczne na 15 sierpnia 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. 1 Kor 15,12-19
1 Kor 15, 12

Więc jeśli o Chrystusie się zwiastuje, że powstał z martwych, to jakże niektórzy z was mówią, że nie ma zmartwychwstania umarłych?

Бра́тїе, а҆́ще хрⷭ҇то́съ проповѣ́дꙋетсѧ, ꙗ҆́кѡ и҆з̾ ме́ртвыхъ воста̀, ка́кѡ глаго́лютъ нѣ́цыи въ ва́съ, ꙗ҆́кѡ воскрⷭ҇нїѧ ме́ртвыхъ нѣ́сть;

13

A jeśli nie ma zmartwychwstania umarłych, to i Chrystus nie powstał.

И҆ а҆́ще воскрⷭ҇нїѧ ме́ртвыхъ нѣ́сть, то̀ ни хрⷭ҇то́съ воста̀:

14

I jeśli Chrystus nie powstał, to próżne jest zwiastowanie nasze, próżna jest też wiara wasza.

а҆́ще же хрⷭ҇то́съ не воста̀, тщѐ ᲂу҆́бѡ проповѣ́данїе на́ше, тща́ же и҆ вѣ́ра ва́ша.

15

Okazalibyśmy się kłamliwymi świadkami Boga, jako że świadczyliśmy przeciw Bogu, że wskrzesił Chrystusa, którego nie wskrzesił, skoro umarli nie powstają.

Ѡ҆брѣта́емсѧ же и҆ лжесвидѣ́телє бж҃їи, ꙗ҆́кѡ послꙋ́шествовахомъ на бг҃а, ꙗ҆́кѡ воскр҃сѝ хрⷭ҇та̀, є҆гѡ́же не воскр҃сѝ, а҆́ще ᲂу҆́бѡ ме́ртвїи не востаю́тъ:

16

Bo jeśli umarli nie powstają, to i Chrystus nie powstał.

а҆́ще бо ме́ртвїи не востаю́тъ, то̀ ни хрⷭ҇то́съ воста̀:

17

A jeśli Chrystus nie powstał, to daremna jest wiara wasza i jeszcze jesteście w grzechach waszych.

а҆́ще же хрⷭ҇то́съ не воста̀, сꙋ́етна вѣ́ра ва́ша, є҆щѐ є҆стѐ во грѣсѣ́хъ ва́шихъ:

18

I ci więc, którzy w Chrystusie zasnęli, są zgubieni.

ᲂу҆́бѡ и҆ ᲂу҆ме́ршїи ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀, погибо́ша.

19

Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to jesteśmy godni pożałowania bardziej niż wszyscy inni ludzie.

(И҆) а҆́ще въ животѣ̀ се́мъ то́чїю ᲂу҆пова́юще є҆смы̀ во хрⷭ҇та̀, ѡ҆каѧ́ннѣйши всѣ́хъ человѣ̑къ є҆смы̀.

Ew. Mt 21,18-22
Mt 21, 18

W owym czasie, Jezus wracając do miasta, poczuł głód.

Во вре́мѧ ѻ҆́но, возвра́щсѧ і҆и҃съ во гра́дъ, взалка̀.

19

I widząc przy drodze drzewo figowe, podszedł do niego i nic na nim nie znalazł, tylko liście. I mówi do niego: – Nie będzie już z ciebie owocu na wieki. I uschło od razu drzewo figowe.

и҆ ᲂу҆зрѣ́въ смоко́вницꙋ є҆ди́нꙋ при пꙋтѝ, прїи́де къ не́й, и҆ ничто́же ѡ҆брѣ́те на не́й, то́кмѡ ли́ствїе є҆ди́но, и҆ гл҃а є҆́й: да николи́же ѿ тебє̀ плода̀ бꙋ́детъ во вѣ́ки. И҆ а҆́бїе и҆́зсше смоко́вница.

20

Widząc to, uczniowie zdziwili się, mówiąc: – Jak to od razu uschło to drzewo figowe?

И҆ ви́дѣвше ᲂу҆чн҃цы̀ диви́шасѧ, глаго́люще: ка́кѡ а҆́бїе и҆́зсше смоко́вница;

21

Odpowiadając zaś, Jezus rzekł im: – Amen, mówię wam: gdybyście mieli wiarę i nie wątpili, uczynilibyście to nie tylko z tym drzewem figowym, ale i gdybyście tej górze rzekli: unieś się i rzuć się w morze, stałoby się tak.

Ѿвѣща́въ же і҆и҃съ речѐ и҆̀мъ: а҆ми́нь гл҃ю ва́мъ: а҆́ще и҆́мате вѣ́рꙋ и҆ не ᲂу҆сꙋмните́сѧ, не то́кмѡ смоко́вничное сотворитѐ, но а҆́ще и҆ горѣ̀ се́й рече́те: дви́гнисѧ и҆ ве́рзисѧ въ мо́ре, бꙋ́детъ:

22

I wszystko, o co byście prosili w modlitwie, wierząc, otrzymacie.

и҆ всѧ̑, є҆ли̑ка а҆́ще воспро́сите въ моли́твѣ вѣ́рꙋюще, прїи́мете.