Czytania liturgiczne na 30 września 2022

Na Liturgii

Dnia:
Ap. Ef 1,7-17
Ef 1, 7

W Nim mamy odkupienie przez Jego krew i odpuszczenie przewinień według bogactwa Jego łaski,

Бра́тїе, и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю хрⷭ҇то́вою, и҆ ѡ҆ставле́нїе прегрѣше́нїй, по бога́тствꙋ бл҃года́ти є҆гѡ̀:

8

którą obficie wylał na nas we wszelkiej mądrości i rozumieniu,

ю҆́же преꙋмно́жилъ є҆́сть въ на́съ во всѧ́цѣй премꙋ́дрости и҆ ра́зꙋмѣ,

9

gdy dał nam poznać tajemnicę woli swojej według łaskawego zamysłu swego, który wcześniej w Nim powziął,

сказа́въ на́мъ та́йнꙋ во́ли своеѧ̀ по бл҃говоле́нїю своемꙋ̀, є҆́же пре́жде положѝ въ не́мъ,

10

dla dokonania pełni czasów, aby złączyć w jedną całość w Chrystusie wszystko to, co na niebie, i to, co na ziemi – w Nim.

въ смотре́нїе и҆сполне́нїѧ време́нъ, возглави́ти всѧ́чєскаѧ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀, ꙗ҆̀же на нб҃сѣ́хъ и҆ ꙗ҆̀же на землѝ въ не́мъ:

11

W Nim także zostaliśmy dziedzicami, będąc wcześniej przeznaczeni według zamysłu Bożego, który wszystko sprawia zgodnie z postanowieniem swojej woli,

въ не́мже и҆ наслѣ̑дницы сотвори́хомсѧ, пре́жде нарече́ни бы́вше по прозрѣ́нїю бж҃їю всѧ̑ дѣ́йствꙋющагѡ по совѣ́тꙋ во́ли своеѧ̀,

12

abyśmy się stali piewcami Jego chwały, my, którzy już uprzednio złożyliśmy nadzieję w Chrystusie.

ꙗ҆́кѡ бы́ти на́мъ въ похвале́нїе сла́вы є҆гѡ̀, пре́жде ᲂу҆пова́вшымъ во хрⷭ҇та̀:

13

W Nim także i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, Dobrą Nowinę naszego zbawienia, i w którą też uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani Duchem Świętym obietnicy.

въ не́мже и҆ вы̀, слы́шавше сло́во и҆́стины, бл҃говѣствова́нїе спⷭ҇нїѧ на́шегѡ, въ не́мже и҆ вѣ́ровавше зна́менастесѧ дх҃омъ ѡ҆бѣтова́нїѧ ст҃ы́мъ,

14

On też jest zadatkiem dziedzictwa naszego, ku odkupieniu własności, dla opiewania Jego chwały.

и҆́же є҆́сть ѡ҆брꙋче́нїе наслѣ́дїѧ на́шегѡ, во и҆збавле́нїе снабдѣ́нїѧ, въ похвалꙋ̀ сла́вы є҆гѡ̀.

15

Dlatego i ja, słysząc o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o miłości do wszystkich świętych,

Сегѡ̀ ра́ди и҆ а҆́зъ слы́шавъ ва́шꙋ вѣ́рꙋ ѡ҆ хрⷭ҇тѣ̀ і҆и҃сѣ и҆ любо́вь, ꙗ҆́же ко всѣ̑мъ ст҃ы̑мъ,

16

nie przestaję składać dziękczynienia za was, pamiętając o was w moich modlitwach,

не престаю̀ благодарѧ̀ ѡ҆ ва́съ, помина́нїе ѡ҆ ва́съ творѧ̀ въ моли́твахъ мои́хъ,

17

aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia dla poznawania Go,

да бг҃ъ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, ѻ҆ц҃ъ сла́вы, да́стъ ва́мъ дх҃а премꙋ́дрости и҆ ѿкрове́нїѧ, въ позна́нїе є҆гѡ̀,

Ew. Mk 8,1-10
Mk 8, 1

W owym czasie, gdy był wielki tłum i nie mieli co jeść, Jezus, przywoławszy uczniów swoich, mówi im:

Во вре́мѧ ѻ҆́но, ѕѣлѡ̀ мно́гꙋ наро́дꙋ сꙋ́щꙋ, и҆ не и҆мꙋ́щємъ чесѡ̀ ꙗ҆́сти, призва́въ і҆и҃съ ᲂу҆ченикѝ своѧ̀, глаго́ла и҆̀мъ:

2

– Jakże żal Mi tych ludzi, bo już trzy dni są przy Mnie i nie mają co jeść.

млⷭ҇рдꙋю ѡ҆ наро́дѣ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆жѐ трѝ дни̑ присѣдѧ́тъ мнѣ̀ и҆ не и҆́мꙋтъ чесѡ̀ ꙗ҆́сти:

3

A jeżeli ich puszczę głodnych do domu, zasłabną w drodze, bo niektórzy z nich przyszli z daleka.

и҆ а҆́ще ѿпꙋщꙋ̀ и҆̀хъ не ꙗ҆́дшихъ въ до́мы своѧ̑, ѡ҆слабѣ́ютъ на пꙋтѝ: мно́зи бо ѿ ни́хъ и҆здале́ча пришлѝ сꙋ́ть.

4

I odpowiedzieli Mu uczniowie Jego: – Skąd może ktoś tu na pustkowiu wziąć chleb, by ich nakarmić?

И҆ ѿвѣща́ша є҆мꙋ̀ ᲂу҆чн҃цы̀ є҆гѡ̀: ѿкꙋ́дꙋ си́хъ возмо́жетъ кто̀ здѣ̀ насы́тити хлѣ̑бы въ пꙋсты́ни;

5

I pytał ich: – Ile macie chlebów? Odrzekli: –Siedem.

И҆ вопросѝ и҆̀хъ: коли́кѡ и҆́мате хлѣ́бѡвъ; Ѻ҆ни́ же рѣ́ша: се́дмь.

6

I każe ludowi usiąść na ziemi. A kiedy wziął siedem chlebów, dzięki złożywszy, przełamał [chleb] i dawał uczniom, aby rozdawali ludowi. I rozdali.

И҆ повелѣ̀ наро́дꙋ возлещѝ на землѝ: и҆ прїе́мь се́дмь хлѣ́бѡвъ, хвалꙋ̀ возда́въ, преломѝ и҆ даѧ́ше ᲂу҆чн҃кѡ́мъ свои̑мъ, да предлага́ютъ: и҆ предложи́ша пред̾ наро́домъ.

7

Mieli też trochę rybek; pobłogosławiwszy, polecił je także rozdać.

И҆ и҆мѧ́хꙋ ры́бицъ ма́лѡ: и҆ (сїѧ̑) блгⷭ҇ви́въ, речѐ предложи́ти и҆ ты̑ѧ.

8

I jedli, i zostali nasyceni, i zebrali aż siedem koszy jedzenia, które pozostało.

Ꙗ҆до́ша же и҆ насы́тишасѧ: и҆ взѧ́ша и҆збы́тки ᲂу҆крꙋ̑хъ, се́дмь ко́шницъ.

9

Jedzących zaś było około czterech tysięcy. I odesłał ich.

Бѧ́хꙋ же ꙗ҆́дшихъ ꙗ҆́кѡ четы́ре ты́сѧщы. И҆ ѿпꙋстѝ и҆̀хъ.

10

I natychmiast wsiadłszy z uczniami swoimi do łodzi, przybył w okolice Dalmanuty.

И҆ а҆́бїе влѣ́зъ въ кора́бль со ᲂу҆чн҃ки̑ свои́ми, прїи́де во страны̑ далманꙋѳа̑нски.