Wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.
Бра́тїе, благода́ть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀.
Najpierw dziękuję mojemu Bogu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że wasza wiara słynie na cały świat.
Пе́рвое ᲂу҆́бѡ благодарю̀ бг҃а моего̀ і҆и҃сомъ хрⷭ҇то́мъ ѡ҆ всѣ́хъ ва́съ, ꙗ҆́кѡ вѣ́ра ва́ша возвѣща́етсѧ во все́мъ мі́рѣ:
Bóg bowiem, któremu służę w moim duchu w ewangelii jego Syna, jest mi świadkiem, że nieustannie czynię wzmiankę o was w moich modlitwach;
свидѣ́тель бо мѝ є҆́сть бг҃ъ, є҆мꙋ́же слꙋжꙋ̀ дꙋ́хомъ мои́мъ во бл҃говѣствова́нїи сн҃а є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ безпреста́ни па́мѧть ѡ҆ ва́съ творю̀,
Zawsze prosząc, żeby wreszcie kiedyś udało mi się za wolą Bożą odbyć podróż do was.
всегда̀ въ моли́твахъ мои́хъ молѧ́сѧ, а҆́ще ᲂу҆́бѡ когда̀ поспѣ́шенъ бꙋ́дꙋ во́лею бж҃їею прїитѝ къ ва́мъ:
Pragnę bowiem zobaczyć was, abym wam mógł udzielić jakiegoś daru duchowego dla waszego utwierdzenia;
жела́ю бо ви́дѣти ва́съ, да нѣ́кое пода́мъ ва́мъ дарова́нїе дꙋхо́вное, ко ᲂу҆твержде́нїю ва́шемꙋ:
To znaczy, abyśmy się wzajemnie pocieszyli obopólną wiarą, waszą i moją.
сїе́ же є҆́сть, соꙋтѣ́шитисѧ въ ва́съ вѣ́рою ѻ҆́бщею, ва́шею же и҆ мое́ю.
Rzecze Pan: Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce od ciebie pożyczyć.
Речѐ гдⷭ҇ь: Просѧ́щемꙋ ᲂу҆ тебѐ, да́й: и҆ хотѧ́щаго ѿ тебѐ заѧ́ти, не ѿвратѝ.
Słyszeliście, że powiedziano: – Będziesz miłował bliźniego twego i nienawidził wroga twego,
Слы́шасте, ꙗ҆́кѡ рече́но є҆́сть: возлю́биши и҆́скреннѧго твоего̀ и҆ возненави́диши врага̀ твоего̀.
Ja natomiast mówię wam: Miłujcie wrogów waszych, błogosławcie przeklinających was, czyńcie dobro nienawidzącym was i módlcie się za tych, którzy na was napadają i prześladują was,
А҆́зъ же гл҃ю ва́мъ: люби́те врагѝ ва́шѧ, благослови́те кленꙋ́щыѧ вы̀, добро̀ твори́те ненави́дѧщымъ ва́съ, и҆ моли́тесѧ за творѧ́щихъ ва́мъ напа́сть и҆ и҆згонѧ́щыѧ вы̀,
tak staniecie się synami Ojca waszego, Który jest w niebiosach. Albowiem słońce Jego wschodzi nad złymi i dobrymi, i deszcz [Jego] pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
ꙗ҆́кѡ да бꙋ́дете сн҃ове ѻ҆ц҃а̀ ва́шегѡ, и҆́же є҆́сть на нб҃сѣ́хъ: ꙗ҆́кѡ со́лнце своѐ сїѧ́етъ на ѕлы̑ѧ и҆ бл҃гі̑ѧ и҆ дожди́тъ на првⷣныѧ и҆ на непра́вєдныѧ.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, jakaż nagroda wam się należy? Czyż i celnicy nie czynią tak samo?
А҆́ще бо лю́бите лю́бѧщихъ ва́съ, кꙋ́ю мздꙋ̀ и҆́мате; не и҆ мытари̑ ли то́жде творѧ́тъ;
I jeśli pozdrawiacie jedynie przyjaciół swoich, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie nie czynią tak samo?
И҆ а҆́ще цѣлꙋ́ете дрꙋ́ги ва́шѧ то́кмѡ, что̀ ли́шше творитѐ; не и҆ ꙗ҆зы̑чницы ли та́кожде творѧ́тъ;
Bądźcie więc tak doskonali, jak Ojciec wasz niebiański doskonały jest.
Бꙋ́дите ᲂу҆̀бо вы̀ соверше́ни, ꙗ҆́коже ѻ҆ц҃ъ ва́шъ нбⷭ҇ный соверше́нъ є҆́сть.