Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, wyznaczony do zwiastowania Dobrej Nowiny Boga,
Па́ѵелъ, ра́бъ і҆и҃съ хрⷭ҇то́въ, зва́нъ а҆пⷭ҇лъ, и҆збра́нъ въ бл҃говѣ́стїе бж҃їе,
obiecanej wcześniej przez Jego proroków w Pismach Świętych,
є҆́же пре́жде ѡ҆бѣща̀ прⷪ҇рѡ́ки свои́ми въ писа́нїихъ ст҃ы́хъ,
o Synu swoim, który stał się z nasienia Dawida wedle ciała,
ѡ҆ сн҃ѣ свое́мъ, бы́вшемъ ѿ сѣ́мене дв҃дова по пл҃ти,
Synu Bożym ustanowionym w mocy wedle Ducha uświęcenia przez powstanie z martwych, Jezusie Chrystusie, Panu naszym,
нарече́ннѣмъ сн҃ѣ бж҃їи въ си́лѣ, по дх҃ꙋ ст҃ы́ни, и҆з̾ воскрⷭ҇нїѧ ѿ ме́ртвыхъ, і҆и҃са хрⷭ҇та̀ гдⷭ҇а на́шегѡ,
przez którego przyjęliśmy łaskę i apostolstwo, [by doprowadzić] do posłuszeństwa wierze wszystkie narody dla imienia Jego,
и҆́мже прїѧ́хомъ блгⷣть и҆ а҆пⷭ҇льство въ послꙋша́нїе вѣ́ры во всѣ́хъ ꙗ҆зы́цѣхъ, ѡ҆ и҆́мени є҆гѡ̀,
wśród których jesteście i wy, powołani Jezusa Chrystusa.
въ ни́хже є҆стѐ и҆ вы̀, зва́ни і҆и҃сꙋ хрⷭ҇тꙋ̀:
Wszystkim, którzy są w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana, Jezusa Chrystusa.
всѣ̑мъ сꙋ́щымъ въ ри́мѣ возлю́блєннымъ бг҃ꙋ, зва̑ннымъ ст҃ы̑мъ: блгⷣть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀.
A nie chcę, byście nie wiedzieli, bracia, że wielokrotnie zamierzałem przybyć do was, lecz aż dotąd przeszkadzano mi, bym zebrał pośród was jakiś plon, tak jak i wśród pozostałych narodów.
Не хощꙋ́ же не вѣ́дѣти ва́мъ, бра́тїе, ꙗ҆́кѡ мно́жицею восхотѣ́хъ прїитѝ къ ва́мъ, и҆ возбране́нъ бы́хъ досе́лѣ, да нѣ́кїй пло́дъ и҆мѣ́ю и҆ въ ва́съ, ꙗ҆́коже и҆ въ про́чихъ ꙗ҆зы́цѣхъ.
Greków i barbarzyńców, mądrych i nierozumnych, jestem dłużnikiem.
Є҆́ллинѡмъ же и҆ ва́рвавѡмъ, мꙋ̑дрымъ же и҆ неразꙋ̑мнымъ до́лженъ є҆́смь:
Jeśli chodzi o mnie, to gotów jestem i wam w Rzymie zwiastować Dobrą Nowinę.
та́кѡ є҆́сть, є҆́же по моемꙋ̀ ᲂу҆се́рдїю и҆ ва́мъ сꙋ́щымъ въ ри́мѣ благовѣсти́ти.
Bo nie wstydzę się Ewangelii Chrystusa, albowiem jest ona mocą Bożą ku zbawieniu każdego wierzącego, Żyda najpierw, ale i Greka.
Не стыжꙋ́сѧ бо бл҃говѣствова́нїемъ хрⷭ҇то́вымъ: си́ла бо бж҃їѧ є҆́сть во спⷭ҇нїе всѧ́комꙋ вѣ́рꙋющемꙋ, і҆ꙋде́ови же пре́жде и҆ є҆́ллинꙋ.
Gdyż sprawiedliwość Boża objawia się w niej z wiary ku wierze, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.
Пра́вда бо бж҃їѧ въ не́мъ ꙗ҆влѧ́етсѧ ѿ вѣ́ры въ вѣ́рꙋ, ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано: првⷣный же ѿ вѣ́ры жи́въ бꙋ́детъ.
W owym czasie, w ślad za Jezusem ruszyły wielkie tłumy z Galilei i z Dziesięciogrodu, i Jerozolimy, i Judei, i z tamtej strony Jordanu.
Во вре́мѧ ѻ҆́но, по і҆и҃сѣ и҆до́ша наро́ди мно́зи ѿ галїле́и и҆ десѧтѝ гра́дъ, и҆ ѿ і҆ерⷭ҇ли́ма, и҆ і҆ꙋде́и, и҆ со ѻ҆́нагѡ по́лꙋ і҆ѻрда́на.
Zobaczywszy zaś tłumy, wszedł na górę i gdy usiadł, przystąpili do Niego uczniowie Jego.
Оу҆зрѣ́въ же наро́ды, взы́де на горꙋ̀: и҆ сѣ́дшꙋ є҆мꙋ̀, пристꙋпи́ша къ немꙋ̀ ᲂу҆чн҃цы̀ є҆гѡ̀.
I otworzywszy usta swoje, nauczał ich, mówiąc:
И҆ ѿве́рзъ ᲂу҆ста̀ своѧ̑, ᲂу҆ча́ше и҆̀хъ, гл҃ѧ:
Błogosławieni ubodzy duchem, albowiem ich jest Królestwo Niebios.
бл҃же́ни ни́щїи дꙋ́хомъ: ꙗ҆́кѡ тѣ́хъ є҆́сть црⷭ҇твїе нбⷭ҇ное.
Błogosławieni płaczący, albowiem oni będą pocieszeni.
Бл҃же́ни пла́чꙋщїи: ꙗ҆́кѡ ті́и ᲂу҆тѣ́шатсѧ.
Błogosławieni cisi, albowiem oni będą dziedziczyć ziemię.
Бл҃же́ни кро́тцыи: ꙗ҆́кѡ ті́и наслѣ́дѧтъ зе́млю.
Błogosławieni łaknący i pragnący sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Бл҃же́ни а҆́лчꙋщїи и҆ жа́ждꙋщїи пра́вды: ꙗ҆́кѡ ті́и насы́тѧтсѧ.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni doznają miłosierdzia.
Бл҃же́ни млⷭ҇тивїи: ꙗ҆́кѡ ті́и поми́ловани бꙋ́дꙋтъ.
Błogosławieni czyści sercem, albowiem oni Boga widzieć będą.
Бл҃же́ни чтⷭ҇їи срⷣцемъ: ꙗ҆́кѡ ті́и бг҃а ᲂу҆́зрѧтъ.
Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi nazwani będą.
Бл҃же́ни миротво́рцы: ꙗ҆́кѡ ті́и сн҃ове бж҃їи нарекꙋ́тсѧ.
Błogosławieni prześladowani za sprawiedliwość, albowiem ich jest Królestwo Niebios.
Бл҃же́ни и҆згна́ни пра́вды ра́ди: ꙗ҆́кѡ тѣ́хъ є҆́сть црⷭ҇твїе нбⷭ҇ное.
Błogosławieni jesteście, kiedy znieważać was będą i prześladować, i mówić wszelkie zło przeciwko wam, oczerniając was ze względu na Mnie.
Бл҃же́ни є҆стѐ, є҆гда̀ поно́сѧтъ ва́мъ, и҆ и҆жденꙋ́тъ, и҆ рекꙋ́тъ всѧ́къ ѕо́лъ глаго́лъ на вы̀ лжꙋ́ще, менє̀ ра́ди:
Radujcie się i weselcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebiosach. Tak bowiem prześladowali proroków przed wami.
ра́дꙋйтесѧ и҆ весели́тесѧ, ꙗ҆́кѡ мзда̀ ва́ша мно́га на нб҃сѣ́хъ: та́кѡ бо и҆згна́ша прⷪ҇ро́ки, и҆̀же (бѣ́ша) пре́жде ва́съ.
Wy jesteście solą ziemi, jeśli zaś sól zwietrzeje, czymże ją osolić? Na nic się już nie nadaje, tylko by ją wyrzucić na podeptanie przez ludzi.
Вы̀ є҆стѐ со́ль землѝ: а҆́ще же со́ль ѡ҆бꙋѧ́етъ, чи́мъ ѡ҆соли́тсѧ; ни во что́же бꙋ́детъ ктомꙋ̀, то́чїю да и҆зсы́пана бꙋ́детъ во́нъ и҆ попира́ема человѣ̑ки.