Barnaba (I)

Zdjęcie przedstwiającego postać św. Barnaba (I)

BARNABA, apostoł (Apostoł Warnawa), 11/24 czerwca i 4/17 stycznia (Sobór siedemdziesięciu apostołów).

Był uczniem Jezusa Chrystusa. Należał do grona siedemdziesięciu apostołów. Urodził się na Cyprze w rodzinie bogatych Żydów. Nazywał się Józef, ale apostołowie dali mu przydomek Barnaba. Był krewnym apostoła Marka. O poważaniu jakim się cieszył wśród apostołów, świadczy fakt, że apostoł Paweł po swoim nawróceniu udał się najpierw do Barnaby i dopiero on zaprowadził go do apostołów i opowiedział o wydarzeniu.

Po zstąpieniu Świętego Ducha na apostołów, w 42 r. Barnaba udał się wraz z Pawłem do Antiochii, gdzie pozyskali wielu wiernych dla Chrystusa. Początkowo naukę swą kierowali do Żydów, kiedy ich odrzucili, poszli do pogan. Aby nie zrazić neofitów, nie nakładano na nich żadnych obowiązków prawa mojżeszowego, a żądano jedynie, by dawali świadectwo Chrystusowi przez przyjęcie chrztu i życie ewangeliczne.

Wraz z apostołem Markiem Barnaba towarzyszył apostołowi Pawłowi w jego pierwszej podróży misyjnej na Cypr, a następnie do Azji Mniejszej. Następnie razem powrócili na Cypr. Według podania został pierwszym biskupem na tej wyspie. Tam też, w mieście Salamina, poniósł męczeńską śmierć (Nowy Testament o tym nie wspomina). Inne wersje mówią o jego śmierci w Rzymie lub Aleksandrii. W 488 r., za cesarza Zenona, odnaleziono relikwie świętego z rękopisem Ewangelii Mateusza. Stwierdzono, że nie uległy one rozkładowi. Od tej pory stały się źródłem wielu uzdrowień i zostały przewiezione do Konstantynopola. Kult apostoła Barnaby był tak wielki, że już w czasach apostolskich tylko jemu jedynemu z uczniów, "Dzieje Apostolskie" nadają zaszczytny tytuł apostoła.

Na ikonach apostoł przedstawiany jest w szatach biskupich lub w odzieniu typowym dla apostołów - tunice, płaszczu i sandałach. Ma jasnokasztanowe włosy i brodę. W ręce trzyma zwój lub Ewangelię. Często ukazywany jest razem z apostołem Bartłomiejem, bowiem w tym samym dniu Cerkiew czci ich pamięć. W odróżnieniu od niego zazwyczaj ma na sobie czerwony płaszcz.

W tradycji zachodniej jego atrybutami są również: gałązka oliwna, halabarda i model świątyni. Czczony jest jako patron Florencji i Mediolanu oraz uważany za orędownika podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowych.

oprac. Jarosław Charkiewicz