Zostań przyjacielem cerkiew.pl
IGNACY BRANCZANINOW, biskup kaukaski i czarnomorski (Swiatitiel Ignatij Brianczaninow, jepiskop Kawkazskij i Czernomorskij), 30 kwietnia/13 maja.
Urodził się 5 lutego 1807 r. w niewielkiej wsi Guberni Wołogodzkiej w znanej dworskiej rodzinie. W domu otrzymał znakomite wykształcenie, a następnie z najlepszymi wynikami ukończył Szkołę Inżynierską w Petersburgu. Już w czasie nauki marzył o tym, by zostać mnichem. Czytał utwory Ojców Cerkwi, dyskutował z mnichami Ławry Aleksandra Newskiego.
Gdy Dymitr (świeckie imię przyszłego biskupa) nie otrzymał zgody rodziców na pójście do monasteru, został wysłany do pracy w twierdzy Dyneburg. Tam stan jego słabego zdrowia tak się pogorszył, że wkrótce uzyskał zwolnienie ze służby. W 1827 r. wstąpił do monasteru, a cztery lata później złożył śluby zakonne z imieniem Ignacy i został przełożonym Pustelni Troicko-Siergijewskiej koło Petersburga. Tam, mimo częstych chorób, napisał większość swych ascetycznych dzieł, cenionych już za jego życia. Stamtąd prowadził też szeroką korespondencję. Jego imię zasłynęło w całym kraju.
W 1857 r. Ignacego mianowano biskupem kaukaskim i czarnomorskim z siedzibą w Stawropolu. Po czterech latach schorowany hierarcha zamieszkał w Monasterze Nikoło-Babajewskim. Tam zmarł 30 kwietnia 1867 r. W 1988 r. został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. Jest jednym z najbardziej znanych świętych rosyjskich XIX w.
W ikonografii święty przedstawiany jest w sposób dosyć charakterystyczny. Tradycyjnie dla wizerunków świętych biskupów jest siwobrodym starcem. Nie ma jednak na sobie biskupich szat liturgicznych, lecz czarną, zdobioną mantię i czarny kłobuk na głowie. Na piersi widnieje panagija i krzyż. Prawą rękę ma ułożoną na znak błogosławieństwa, a w lewej trzyma biskupi żezł.
Imię Ignacy powstało prawdopodobnie z łacińskiego słowa ignis - "ogień".
opr. Jarosław Charkiewicz