Zostań przyjacielem cerkiew.pl
NAHUM, prorok (Prorok Naum), 1/14 grudnia.
Był siódmym z grona dwunastu proroków mniejszych. Nie mamy o nim żadnych wiadomości prócz tego, że pochodził z Elkosz, miejscowości położonej najprawdopodobniej w Królestwie Judzkim, że żył w VII w. przed Chrystusem, a swe proroctwo wygłosił na krótko przed upadkiem Niniwy, które miało miejsce w 612 r. przed Chrystusem.
Treścią proroctwa Nahuma zawartego w jego księdze jest zapowiedź upadku Niniwy, stolicy państwa asyryjskiego, sprawującego krwawe i przepełnione okrucieństwem rządy. Prorok w ostrych słowach piętnuje butę i zaborczość tego państwa. W zburzeniu miasta, które ma nieuchronnie nastąpić, prorok widzi przede wszystkim karę Bożą za pogwałcenie porządku moralnego. Jahwe jest bowiem Bogiem sprawiedliwym, choć jest również "łaskawy i ucieczką w dniu utrapienia".
Księga składa się tylko z trzech rozdziałów, które można podzielić na dwie części. Pierwsza stanowi pieśń wysławiającą wielkość i potęgę Boga, który zgnębi przeciwników, a swemu ludowi pozwoli żyć w bezpieczeństwie i dobrobycie. Druga część zawiera podany w żywych barwach opis oblężenia Niniwy i jej upadek oraz wymienia powody, dla których miasto to zasłużyło na taką karę.
Nahum jest orędownikiem osób rozpoczynających naukę.
W ikonografii jest starym, zazwyczaj szczupłym mężczyzną. W jego szatach dominują kolory fioletowy i błękitny. Ma długie włosy, spadające lokami na plecy i ramiona oraz krótką brodę. Zwykle w dłoni trzyma rozwinięty zwój z fragmentem swego proroctwa dotyczącego upadku Niniwy.
Imię Nahum pochodzi z hebrajskiego i oznacza "ten, który przynosi ukojenie".
opr. Jarosław Charkiewicz