Paweł i Sylwan, i Tymoteusz do Cerkwi tesaloniczan w Bogu, Ojcu naszym, i w Panu, Jezusie Chrystusie.
Па́ѵелъ и҆ сїлꙋа́нъ и҆ тїмоѳе́й, цр҃кви солꙋ́нстѣй, ѡ҆ бз҃ѣ ѻ҆ц҃ѣ̀ на́шемъ и҆ гдⷭ҇ѣ і҆и҃сѣ хрⷭ҇тѣ̀:
Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa.
блгⷣть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀.
Dziękować powinniśmy Bogu zawsze za was, bracia, jak to i godne jest, bo wzrasta niezmiernie wiara wasza i obfituje miłość każdego z was wszystkich, jednych ku drugim.
Благодари́ти до́лжни є҆смы̀ бг҃а всегда̀ ѡ҆ ва́съ, бра́тїе, ꙗ҆́коже досто́йно є҆́сть, ꙗ҆́кѡ превозраста́етъ вѣ́ра ва́ша, и҆ мно́житсѧ любо́вь є҆ди́нагѡ коегѡ́ждо всѣ́хъ ва́съ дрꙋ́гъ ко дрꙋ́гꙋ:
Tak że my sami chlubimy się wami w Cerkwiach Bożych ze względu na wytrwałość waszą i wiarę we wszystkich prześladowaniach waszych, i uciski, które znosicie.
ꙗ҆́кѡ самѣ̑мъ на́мъ хвали́тисѧ ѡ҆ ва́съ въ цр҃квахъ бж҃їихъ, ѡ҆ терпѣ́нїи ва́шемъ и҆ вѣ́рѣ во всѣ́хъ гоне́нїихъ ва́шихъ и҆ ско́рбехъ, ꙗ҆̀же прїе́млете,
Są one znakiem sprawiedliwego sądu Bożego, zmierzającego do uznania was za godnych Królestwa Bożego, dla którego też i cierpicie.
показа́нїе првⷣнагѡ сꙋда̀ бж҃їѧ, во є҆́же сподо́битисѧ ва́мъ црⷭ҇твїѧ бж҃їѧ, є҆гѡ́же ра́ди и҆ стра́ждете.
Jeśli nawet jest sprawiedliwym u Boga oddanie w zamian uciskiem tym, którzy was uciskają,
А҆́ще ᲂу҆́бѡ првⷣно ᲂу҆ бг҃а, возда́ти ско́рбь ѡ҆скорблѧ́ющымъ ва́съ,
to i wam uciskanym wytchnienie razem z nami podczas objawienia Pana, Jezusa z nieba, wespół z aniołami mocy Jego;
а҆ ва́мъ ѡ҆скорблѧ́ємымъ ѿра́дꙋ съ на́ми, во ѿкрове́нїи гдⷭ҇а і҆и҃са съ нб҃сѐ, со а҆́гг҃лы си́лы своеѧ̀,
w ogniu gorejącym On wymierzy karę nieznającym Boga i niesłuchającym Ewangelii Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
во ѻ҆гнѝ пла́меннѣ даю́щагѡ ѿмще́нїе не вѣ́дꙋщымъ бг҃а и҆ не послꙋ́шающымъ бл҃говѣствова́нїѧ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀:
Oni to karę poniosą – zagładę wieczną przed obliczem Pańskim i przed chwałą mocy Jego,
и҆̀же мꙋ́кꙋ прїи́мꙋтъ, поги́бель вѣ́чнꙋю, ѿ лица̀ гдⷭ҇нѧ и҆ ѿ сла́вы крѣ́пости є҆гѡ̀,
a kiedy przyjdzie, aby ukazać chwałę w świętych swoich i aby być wielbionym wśród wszystkich, którzy uwierzyli, gdyż znalazło wiarę świadectwo nasze wobec was, w owym dniu.
є҆гда̀ прїи́детъ просла́витисѧ во ст҃ы́хъ свои́хъ и҆ ди́венъ бы́ти во всѣ́хъ вѣ́ровавшихъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆вѣ́рисѧ свидѣ́тельство на́ше въ ва́съ, въ де́нь ѡ҆́нъ.
W owym czasie, wszedł Jezus do domu któregoś z przełożonych faryzeuszy w szabat, aby jeść chleb i powiedział temu, który Go zaprosił: – Gdy urządzasz obiad lub wieczerzę, nie spraszaj swoich przyjaciół, braci, krewnych ani bogatych sąsiadów, aby i oni cię zaprosili, i byłoby ci odpłacone.
Во вре́мѧ ѻ҆́но, вни́де і҆и҃съ въ до́мъ нѣ́коегѡ кнѧ́зѧ фарїсе́йска въ де́нь сꙋббѡ́тный снѣ́сти хлѣ́бъ, и҆ глаго́лаше ко зва́вшемꙋ є҆го̀: є҆гда̀ сотвори́ши ѻ҆бѣ́дъ, и҆лѝ ве́черю, не зовѝ дрꙋгѡ́въ твои́хъ, ни бра́тїи твоеѧ̀, ни срѡ́дникъ твои́хъ, ни сосѣ̑дъ бога́тыхъ: є҆да̀ когда̀ и҆ ті́и тѧ̀ та́кожде воззовꙋ́тъ, и҆ бꙋ́детъ тѝ воздаѧ́нїе.
Ale gdy urządzasz przyjęcie, zaproś biedaków, kaleki, kulawych, ślepych.
Но є҆гда̀ твори́ши пи́ръ, зовѝ ни́щыѧ, маломѡ́щныѧ, хрѡмы́ѧ, слѣпы̑ѧ:
A błogosławiony będziesz, bo nie mają ci czym odpłacić, odpłacone bowiem ci będzie w [Dniu] zmartwychwstania sprawiedliwych.
и҆ бл҃же́нъ бꙋ́деши, ꙗ҆́кѡ не и҆́мꙋтъ тѝ что̀ возда́ти: возда́стъ же тѝ сѧ̀ въ воскр҃ше́нїе првⷣныхъ.
Usłyszawszy to, jeden ze współbiesiadników powiedział Mu: – Błogosławiony, kto będzie ucztował w Królestwie Bożym.
Слы́шавъ же нѣ́кїй ѿ возлежа́щихъ съ ни́мъ сїѧ̑, речѐ є҆мꙋ̀: блаже́нъ, и҆́же снѣ́сть ѡ҆бѣ́дъ въ црⷭ҇твїи бж҃їи.